Σάββατο 28 Μαΐου 2016
Παρασκευή 27 Μαΐου 2016
Πέμπτη 26 Μαΐου 2016
Dorothea Lange’s Migrant Mother, Nipomo, CA (1936) is one of the most iconic images to come out of The Great Depression in America. Drafted to photograph for the Resettlement Administration—a government program intended to aid rural workers affected by the Depression—Lange’s images of migrant workers are both illuminating records of poverty and intimate portraits born out of empathy. Using what she described as a hands-off approach, Lange was able to authentically capture subjects in the context of their social and cultural landscape.
(1895–1965)
The Young Victoria
’The Young Victoria’ is a historical film with stunning decorations, a thoughtful script, atmospheric soundtrack, and incredible costume designs for which the film was awarded an Oscar in 2009. Some of the dresses made for Emily Blunt are exact replicas of the Queen’s dresses. You’ll definitely enjoy this beautiful and magical love story.
Funny Face
An impromptu shoot of salesgirl Jo Stockton (Audrey Hepburn) at a bookstore by photographer Dick Avery (Fred Astaire) brings about a new fashion idol for the magazine ‘Quality.’ This light and genuine comedy with the gorgeous and inspiring Audrey Hepburn, whose costume was created by the outstanding designer, Hubert Givenchy, will delight audiences now and forever.
La môme
It’s a musical and poignant biopic about the controversial and extraordinary French diva Edith Piaf, who never gave up struggling for her right to happiness, love, and creativity. Piaf’s gravelly voice and heart-rendering, dramatic, and tumultuous life is superbly described in the movie directed by Olivier Dahan.
Miss Pettigrew Lives for a Day
Miss Guinevere Pettigrew, a middle-aged London governess, finds herself dismissed from her job after another conflict with her employer. Her search for a new job eventually throws her into the glamorous world of a young and beautiful singer, Delysia Lafosse. It’s a bright, extravagant movie that perfectly demonstrates 1930s London in all its glory and charm.
Elizabeth: The Golden Age
This majestic film depicts the most intriguing moments of England’s history in the 16th century. The country is led by the ’Virgin Queen,’ Elizabeth I, whose decisive defeat of the invincible Spanish King Philip and his armada makes England a powerful state. Cate Blanchett is amazing in the role of the queen — she is the embodiment of an unhappy, yet strong-willed woman, who opens a ‘golden age’ in the history of England.
An Education
Jenny is a 16-year-old, hard-working student and talented musician whose life’s ambition is to be accepted to Oxford University. Jenny’s encounter with David Goldman, a handsome and rich man over twice her age, completely changes her life principles. Rich friends, expensive gifts, highly intellectual conversations, a weekend in Paris — all these seem to be the ultimate dream of any girl. But what will Jenny choose? Find out by watching this really inspiring, romantic, and wonderfully entertaining British movie.
Τρίτη 24 Μαΐου 2016
βιβλία για να διαβάσετε
1.1984 by George Orwell
2. To Kill A Mockingbird by Harper Lee
3. Animal Farm by George Orwell
4. Lord of the Flies by William Golding
5. Of Mice and Men by John Steinbeck
6. The Harry Potter Series by JK Rowling
7. A Christmas Carol by Charles Dickens
8. The Catcher in the Rye by JD Salinger
9. Great Expectations by Charles Dickens
10. Pride and Prejudice by Jane Austen
11. The Curious Incident of the Dog in the Night-Time by Mark Haddon
12. The Boy in the Striped Pyjamas by John Boyne
13. Jane Eyre by Charlotte Bronte
14. Brave New World by Aldous Huxley
15. Wuthering Heights by Emily Bronte
16. Frankenstein by Mary Shelley
17. Birdsong by Sebastian Faulks
18. A Kestrel for a Knave by Barry Hines
19. The Lord of the Rings trilogy by JRR Tolkien
20. Danny, Champion of the World by Roald Dahl
21. The Great Gatsby by F Scott Fitzgerald
22. The Book Thief by Markus Zusak
23. The Kite Runner by Khaled Hosseini
24. A Clockwork Orange by Anthony Burgess
25. A Passage to India by EM Forster
26. Private Peaceful by Michael Morpurgo
27. The Hobbit by JRR Tolkien
28. A Monster Calls by Patrick Ness
29. Adventures of Huckleberry Finn by Mark Twain
30. Holes by Louis Sachar
31. Catch-22 by Joseph Heller
32. The Noughts and Crosses trilogy by Malorie Blackman
33. Strange Case of Dr Jekyll and Mr Hyde by Robert Louis Stevenson
34. War Horse by Michael Morpurgo
35. Atonement by Ian McEwan
36. The Hunger Games trilogy by Suzanne Collins
37. His Dark Materials by Philip Pullman
38. Dracula by Bram Stoker
39. Fahrenheit 451 by Ray Bradbury
40. A Room With a View by EM Forster
40. Beloved by Toni Morrison
42. Wonder by RJ Palacio
43. Emma by Jane Austen
44. Gulliver's Travels by Jonathan Swift
45. Half a Yellow Sun by Chimamanda Ngoxi Adichie
45. The Color Purple by Alice Walker
47. Oliver Twist by Charles Dickens
48. The Sherlock Holmes series by Arthur Conan Doyle
49. Cider with Rosie by Laurie Lee
50. One Flew Over the Cuckoo's Nest by Ken Kesey
51. Anita and Me by Meera Syal
52. The Discworld series by Terry Pratchett
53. Around the World in Eighty Days by Jules Verne
54. Skellig by David Almond
55. Life of Pi by Yann Martel
56. Tess of the d'Urbervilles by Thomas Hardy
57. The Artemis Fowl series by Eoin Colfer
58. A Modest Proposal by Jonathan Swift
59. My Family and Other Animals by Gerald Durrell
60. Things Fall Apart by Chinua Achebe
61. Brighton Rock by Graham Greene
62. Never Let Me Go by Kazuo Ishiguro
63. The Fault In Our Stars by John Green
64. Dubliners by James Joyce
65. Face by Benjamin Zephaniah
66. When Hitler Stole Pink Rabbit by Judith Kerr
67. White Teeth by Zadie Smith
68. Treasure Island by Robert Louis Stevenson
69. Cry, the Beloved Country by Alan Paton
69. Little Women by Louisa May Alcott
71. Do Androids Dream of Electric Sheep? by Philip K Dick
71. I am David by Anne Holm
73. The Bell Jar by Sylvia Plath
73. The Picture of Dorian Gray by Oscar Wilde
73. V for Vendetta by Alan Moore and David Lloyd
76. The Grapes of Wrath by John Steinbeck
77. A Song of Ice and Fire series by George RR Martin
78. The Old Man and the Sea by Ernest Hemingway
79. Angus, Thongs and Full-Frontal Snogging by Louise Rennison
79. Empire of the Sun by JG Ballard
79. On the Road by Jack Kerouac
82. The Mayor of Casterbridge by Thomas Hardy
83. A Portrait of the Artist as a Young Man by James Joyce
83. Billy Liar by Keith Waterhouse
83. The Adventures of Tom Sawyer by Mark Twain
86. A Gathering Light by Jennifer Donnelly
86. Heroes by Robert Cormier
88. Refugee Boy by Benjamin Zephaniah
89. One Day in the Life of Ivan Denisovich by Aleksandr Solzhenitsyn
89. Schindler's Ark by Thomas Keneally
91. Forever by Judy Blume
92. Coram Boy by Jamila Gavin
92. Stone Cold by Robert Swindells
94. A Time to Dance by Bernard MacLaverty
95. Cat's Eye by Margaret Atwood
95. Cloud Atlas by David Mitchell
97. The War of the Worlds by HG Wells
97. The Tracy Beaker series by Jacqueline Wilson
99. Bridge to Terabithia by Katherine Paterson
99. Kidnapped by Robert Louis Stevenson
100. The Time Machine by HG Wells
Κυριακή 22 Μαΐου 2016
- Conan is not part of his surname. He name is Sir Arthur Ignatius Conan Doyle. After he left high school he started to use Conan as part of his surname.He was a medical doctor, having studied medicine from 1876 to 1881 at the University of Edinburgh Medical School.Doyle had five children – a daughter and a son with his first wife, Louisa and two sons and a daughter with second wife, Jean. Five men in his family died in Word War 1 – his first son, brother, two brothers-in-law, and two nephews. Conan Doyle was not the first writer to feature a cerebral detective. Edgar Allan Poe and Wilkie Collins both had characters solve mysteries with reason. But Doyle's Sherlock Holmes is the one who has captured the world's imagination.
- There is a statue of Sherlock Holmes in Edinburgh, close to the house in which he was born. Conan Doyle's four novels and 56 stories about Sherlock Holmes have never been out of print. They have inspired more than 500 movies and television episodes. The author single handedly created a new genre of writing by developing the formula for the true detective story. With the basis of logic and extreme detail, Conan Doyle changed the mould for storytelling of the genre. Sherlock Holmes never says 'Elementary, Watson' in any of the works by Conan Doyle.Sherlock Holmes was not Conan Doyle’s favourite character and he killed him off in 1893. He told a friend: 'I couldn't revive him if I would, at least not for years, for I have had such an overdose of him that I feel towards him as I do towards pâté de foie gras, of which I once ate too much, so that the name of it gives me a sickly feeling to this day.' Doyle resurrected him 10 years later due to public demand and monetary persuasion.
- When read alongside other writer's stories of the 1880s and 1890s, you will see how advanced Doyle's writing style was for his times. It is closer to the more readable, stripped-down style of 20th century writers.In 1902, he was made a knight for his work on a non-fiction pamphlet about the Anglo-Boer War.Doyle was on the same cricket team as JM Barrie, the author of Peter Pan. The two also worked together on a comic opera, Jane Annie.Doyle was friends with Bram Stoker, and Robert Louis Stevenson was a classmate at the University of Edinburgh. Doyle and George Bernard Shaw had a public disagreement about the sinking of The Titanic. Doyle was outraged by the dismissive comments made by the playwright regarding the many acts of heroics that took place aboard the ship as it went down.There's a square in Switzerland named after him in Meiringen, Switzerland. The town was the setting ofThe Adventure of the Final Problem. In 1988, a statue of Sherlock Holmes was placed in the village square, now named Conan Doyle Place.Conan Doyle solved a few mysteries. One was The Curious Case of Oscar Slater - for the murder of Marion Gilchrist, a wealthy 82-year-old woman from Glasgow. Doyle applied the 'Holmes method', in which he uncovered new evidence, recalled witnesses and questioned the prosecution's evidence. Slater was released from prison with £6 000 as compensation.
- The epitaph on his gravestone at Minstead in the New Forest, Hampshire, reads, 'Steel True/Blade Straight/Arthur Conan Doyle/Knight/Patriot, Physician & Man of Letters.'
Παρασκευή 20 Μαΐου 2016
Tαυροκαθάψια
Ίσως η ταυροπαιδιά γεννήθηκε από αγώνες μεταξύ ταύρων, όπως αυτοί που γίνονταν στην Αίγυπτο, στο ιερό του θεϊκού ταύρου Άπι. Ένα στοιχείο που είχε βασική επίδραση στη διαμόρφωση των Κρητικών ταυροπαιδιών ήταν η σύλληψη αγρίων ταύρων για πρακτικούς και μαγικούς σκοπούς. Ο ταύρος συλλαμβάνεται ζωντανός, χωρίς να πληγωθεί, με παγίδα από δίχτυ, ή τον αρπάζει ξαφνικά ο ασκημένος θηρευτής από τα κέρατα και τον ακινητεί με το βάρος του, έως ότου τον δέσουν. Αργότερα αυτή η δραματική και επικίνδυνη σκηνή επαναλαμβάνεται μέσα στο θεατρικό χώρο της πολιτείας, για να χαρεί όλο το πλήθος το μοναδικό θέαμα. Το αγώνισμα πλουτίζεται τότε με νέα τολμηρά, ακροβατικά στοιχεία. Άντρες και γυναίκες πιάνονται από τα κέρατα τού ζώου και πηδούν με ποικίλες στάσεις πάνω στη ράχη του, ξαναπέφτοντας ύστερα με χάρη στη γη.Η συμμετοχή γυναικών δίνει στα μινωικά παιγνίδια με τον ταύρο, κάποια πρόσθετη χροιά ερωτικής παιδιάς με το ωραίο σφριγηλό ζώο. Οι τελετουργίες της γονιμότητας και ο μύθος του έρωτα της βασίλισσας - θεάς Πασιφάης προς τον ταύρο έχουν ίσως σχέση προς τις μινωικές ταυροπαιδιές. Οι γυναίκες αγωνίζονται γυμνόστηθες και εκτελούν άλματα και ακροβατικά πάνω από τα κέρατα του ταύρου, ανταγωνιζόμενες τους άνδρες ταυροκαθάπτες. Ο ταύρος δεν σκοτώνεται κατά την ταυρομαχία. Οι αθλητές είναι άοπλοι, αγωνίζονται μόνο με το κορμί τους. Έτσι η κρητική ταυρομαχία μένει ένα ευγενικό και χαριτωμένο παιχνίδι, σύμφωνα με το χαρακτήρα ολόκληρου του μινωικού πολιτισμού.Η λέξη «ταυροκαθάψια» αποτελείται από τη λέξη ταύρος και από το ρήμα «καθάπτω» και «καθάπτομαι» και σημαίνει κρατιέμαι, στηρίζομαι, προσκολλούμαι (εν προκειμένω στα κέρατα του ταύρου).Οι τελετές αυτές που ήταν ταυτόχρονα και ακροβατικά αγωνίσματα, τελούνταν σε πολλά μέρη της αρχαίας Ελλάδας, στη Θεσσαλία, στην Τίρυνθα, την Κρήτη και αλλού.Σε αυτές τις τελετές, τέσσερα άτομα, άντρες συνήθως, οι Ταυροκαθάπτες, που κρατούσαν ξύλινα ρόπαλα τριγύριζαν τον ταύρο και ο ένας απ’ αυτούς προσπαθούσε να ανέβει στη ράχη ή στον τράχηλό του και να κρατηθεί από τα κέρατά του εκτελώντας διάφορες εντυπωσιακές ακροβατικές ασκήσεις.Όταν ο Ταυροκαθάπτης κρατιέται από τα κέρατα του ταύρου, ο ταύρος ερεθίζεται και προσπαθεί κινούμενος να τον τινάξει από πάνω του, ενώ αντίθετα ο Ταυροκαθάπτης προσπαθεί να παραμείνει στη θέση του όσο μπορεί περισσότερο.Όση ώρα ο Ταυροκαθάπτης βρίσκεται πάνω στον ταύρο, σείεται και νιώθει σαν να γίνεται γύρω του σεισμός. Το όλο δηλαδή αγώνισμα είναι μια μίμηση του σεισμού, τον οποίο ο ταυροκαθάπτης προσπαθεί να δαμάσει.
Ίσως η ταυροπαιδιά γεννήθηκε από αγώνες μεταξύ ταύρων, όπως αυτοί που γίνονταν στην Αίγυπτο, στο ιερό του θεϊκού ταύρου Άπι. Ένα στοιχείο που είχε βασική επίδραση στη διαμόρφωση των Κρητικών ταυροπαιδιών ήταν η σύλληψη αγρίων ταύρων για πρακτικούς και μαγικούς σκοπούς. Ο ταύρος συλλαμβάνεται ζωντανός, χωρίς να πληγωθεί, με παγίδα από δίχτυ, ή τον αρπάζει ξαφνικά ο ασκημένος θηρευτής από τα κέρατα και τον ακινητεί με το βάρος του, έως ότου τον δέσουν. Αργότερα αυτή η δραματική και επικίνδυνη σκηνή επαναλαμβάνεται μέσα στο θεατρικό χώρο της πολιτείας, για να χαρεί όλο το πλήθος το μοναδικό θέαμα. Το αγώνισμα πλουτίζεται τότε με νέα τολμηρά, ακροβατικά στοιχεία. Άντρες και γυναίκες πιάνονται από τα κέρατα τού ζώου και πηδούν με ποικίλες στάσεις πάνω στη ράχη του, ξαναπέφτοντας ύστερα με χάρη στη γη.Η συμμετοχή γυναικών δίνει στα μινωικά παιγνίδια με τον ταύρο, κάποια πρόσθετη χροιά ερωτικής παιδιάς με το ωραίο σφριγηλό ζώο. Οι τελετουργίες της γονιμότητας και ο μύθος του έρωτα της βασίλισσας - θεάς Πασιφάης προς τον ταύρο έχουν ίσως σχέση προς τις μινωικές ταυροπαιδιές. Οι γυναίκες αγωνίζονται γυμνόστηθες και εκτελούν άλματα και ακροβατικά πάνω από τα κέρατα του ταύρου, ανταγωνιζόμενες τους άνδρες ταυροκαθάπτες. Ο ταύρος δεν σκοτώνεται κατά την ταυρομαχία. Οι αθλητές είναι άοπλοι, αγωνίζονται μόνο με το κορμί τους. Έτσι η κρητική ταυρομαχία μένει ένα ευγενικό και χαριτωμένο παιχνίδι, σύμφωνα με το χαρακτήρα ολόκληρου του μινωικού πολιτισμού.Η λέξη «ταυροκαθάψια» αποτελείται από τη λέξη ταύρος και από το ρήμα «καθάπτω» και «καθάπτομαι» και σημαίνει κρατιέμαι, στηρίζομαι, προσκολλούμαι (εν προκειμένω στα κέρατα του ταύρου).Οι τελετές αυτές που ήταν ταυτόχρονα και ακροβατικά αγωνίσματα, τελούνταν σε πολλά μέρη της αρχαίας Ελλάδας, στη Θεσσαλία, στην Τίρυνθα, την Κρήτη και αλλού.Σε αυτές τις τελετές, τέσσερα άτομα, άντρες συνήθως, οι Ταυροκαθάπτες, που κρατούσαν ξύλινα ρόπαλα τριγύριζαν τον ταύρο και ο ένας απ’ αυτούς προσπαθούσε να ανέβει στη ράχη ή στον τράχηλό του και να κρατηθεί από τα κέρατά του εκτελώντας διάφορες εντυπωσιακές ακροβατικές ασκήσεις.Όταν ο Ταυροκαθάπτης κρατιέται από τα κέρατα του ταύρου, ο ταύρος ερεθίζεται και προσπαθεί κινούμενος να τον τινάξει από πάνω του, ενώ αντίθετα ο Ταυροκαθάπτης προσπαθεί να παραμείνει στη θέση του όσο μπορεί περισσότερο.Όση ώρα ο Ταυροκαθάπτης βρίσκεται πάνω στον ταύρο, σείεται και νιώθει σαν να γίνεται γύρω του σεισμός. Το όλο δηλαδή αγώνισμα είναι μια μίμηση του σεισμού, τον οποίο ο ταυροκαθάπτης προσπαθεί να δαμάσει.
Ας μην ξεχνάμε άλλωστε ότι ο ταύρος ήταν το ιερό ζώο του Ποσειδώνα του κοσμοσείστη, του θεού των σεισμών, που καλείται και Εννοσίγαιος.Οι τελετές αυτές ίσως να αποσκοπούσαν στην αποτροπή του σεισμού με μαγικό τρόπο. Γι' αυτό άλλωστε παρατηρούμε ότι τα ταυροκαθάψια, τελούνταν ως επί το πλείστον, σε περιοχές που μαστίζονταν από σεισμούς.O Μινωίτης δοκίμαζε την μεγαλύτερη συγκίνηση, όταν πήγαινε στο αμφιθέατρο κατά τις εορτές, για να δει άνδρες και γυναίκες να αντιμετωπίζουν τον θάνατο κατά την πάλη τους με τεράστιους ταύρους. Πολλές φορές, έβλεπε τα στάδια αυτού του ορμητικού αγωνίσματος: τον τολμηρό κυνηγό που συλλαμβάνει τον ταύρο πηδώντας πάνω στον τράχηλο του ζώου, την στιγμή που εκείνο πίνει νερό, τον επαγγελματία δαμαστή, που στρίβει μαλακά και υπομονετικά το κεφάλι του ταύρου, έως ότου αυτός μάθει να ανέχεται κάπως τα ενοχλητικά τεχνάσματα του ακροβάτη.
Έβλεπε ακόμα τον επιδέξιο αθλητή, λεπτό, ευκίνητο, που αντιμετωπίζει τον ταύρο στην αρένα, αρπάζει τα κέρατά του, πηδάει στον αέρα, περιστρέφεται πάνω από την ράχη του και πέφτει με τα πόδια στο έδαφος, στην αγκαλιά μιας γυναίκας, η οποία πρόσθετε την χάρη της στην σκηνή!Τα ταυροκαθάψια είχαν τρεις διαφορετικές τεχνικές για τα άλματα.
Πρώτη τεχνική: Ο αθλητής έπιανε τον ταύρο που κάλπαζε από τα κέρατα, γύριζε πάνω από το κεφάλι του, πατούσε πάνω στην πλάτη του και μετά γύριζε στον αέρα και προσγειωνόταν πίσω του.Δεύτερη τεχνική: Ο αθλητής πηδούσε - κατά προτίμηση από μια ανυψωμένη θέση - πάνω από το κεφάλι του ταύρου, έπεφτε με τα χέρια πάνω στην πλάτη του, μετά γυρνούσε στον αέρα και προσγειωνόταν στο έδαφος πίσω από το ζώο.Τρίτη τεχνική, η οποία απεικονίζεται σε μία και μόνο παράσταση: Ο ταυροκαθάπτης διακρίνεται πάνω από την ουρά του ταύρου, πιθανόν αφού τον έχει πλησιάσει από το πλάι.Τη συνήθεια των ταυροκαθαψίων μας τη διασώζει μια τοιχογραφία της Κνωσού που παριστάνει αυτήν ακριβώς τη σκηνή.Τα ταυροκαθάψια, εκτός από ιερή τελετή προς τιμήν της λατρείας του ταύρου ήταν και τέχνη, μεγάλη μάλιστα, γιατί το άθλημα αυτό απαιτούσε την ευλυγισία του σώματος, την χάρη, την ακρίβεια, την ταχύτητα και την αντίληψη, την αρμονία των κινήσεων και την ισορροπία του ταυροκαθάπτη.Το παιγνίδι με τον ταύρο ήταν για τους Μινωίτες περισσότερο χορός παρά βάρβαρο έθιμο, όπως κατάντησε σήμερα στις αρένες της Ισπανίας.
Τετάρτη 18 Μαΐου 2016
Στο σκοτεινό δάσος βρίσκομαι
ανάμεσα στα φύλλα των δέντρων,
κίτρινα, χλωμά, σκυθρωπά,
κοιτούν νωχελικά γύρω.
Αντίκρυ ένα βλέμμα διαπεραστικό
αντανακλά τη λάμψη, τη χαρά,
που μόνο εδώ βρίσκω
μακριά απ' την οχλοβοή.
Γαλήνια ακουμπώ τη γαλήνη
πέπλο ηρεμίας απόκοσμης,
που κρύβει την μυστική ομορφιά
πίσω στη φύση, όλα σταματούν.....
Β.Δογάνη
ανάμεσα στα φύλλα των δέντρων,
κίτρινα, χλωμά, σκυθρωπά,
κοιτούν νωχελικά γύρω.
Αντίκρυ ένα βλέμμα διαπεραστικό
αντανακλά τη λάμψη, τη χαρά,
που μόνο εδώ βρίσκω
μακριά απ' την οχλοβοή.
Γαλήνια ακουμπώ τη γαλήνη
πέπλο ηρεμίας απόκοσμης,
που κρύβει την μυστική ομορφιά
πίσω στη φύση, όλα σταματούν.....
Β.Δογάνη
Σάββατο 14 Μαΐου 2016
Μερικά κομμάτια ύφασμα που βρέθηκαν σε έναν μεσαιωνικό τάφο ψηλά στα Ιμαλάια, στο Νεπάλ, δεν είναι μόνο σπάνια αλλά έχουν επιπλέον σημαντική ιστορική αξία. Ερχονται να προεκτείνουν τη διαδρομή που κάλυπτε ο περίφημος Δρόμος του Μεταξιού - η οδός που ακολουθούσαν οι κινέζοι έμποροι για να προωθήσουν το πολύτιμο προϊόν τους σε μεγάλο μέρος του τότε γνωστού κόσμου. Τα υφασμάτινα ευρήματα είναι φτιαγμένα από ίνες μεταξιού σε συνδυασμό με τοπικές πρώτες ύλες και βαφές. Καθώς δεν υπάρχουν ενδείξεις για παραγωγή μεταξιού στην περιοχή, οι επιστήμονες θεωρούν ότι υποδηλώνουν πως το εμπορικό δίκτυο που είχε δημιουργήσει η Κίνα για να προαγάγει την πολυτελή αυτή πρώτη ύλη της οποίας διατηρούσε το μονοπώλιο ήταν μεγαλύτερο από ό,τι πιστεύαμε ως τώρα.
Σπάνια διατηρημένα ευρήματα
Τα υπολείμματα υφάσματος προέρχονται από το Σαμτζόνγκ, μια αρχαιολογική θέση που περιλαμβάνει ένα σύμπλεγμα τάφων κοντά στο ομώνυμο χωριό του Ανω Μουστάνγκ στο Βόρειο Νεπάλ. Το Ανω Μουστάνγκ βρίσκεται σε μεγάλο υψόμετρο στα Ιμαλάια - είναι μια εξαιρετικά απομακρυσμένη και απομονωμένη επαρχία η οποία θεωρείται μία από τις καλύτερα διατηρημένες περιοχές στον πλανήτη.Οι δέκα τάφοι που είναι λαξεμένοι στον βράχο επάνω από το χωριό Σαμτζόνγκ ανακαλύφθηκαν το 2009 ύστερα από κατολίσθηση που προκλήθηκε από σεισμό. Το ξηρό κλίμα και το μεγάλο υψόμετρο της περιοχής ευνοούν τη συντήρηση των αντικειμένων οργανικής προέλευσης και έτσι τα υφάσματα, τα οποία χρονολογούνται γύρω στο 400-650 μ.Χ., κατάφεραν να σωθούν σε καλή κατάσταση αποτελώντας ένα από τα ελάχιστα δείγματα αυτής της περιόδου που έχουν βρεθεί στο Νεπάλ.
Συγκεκριμένα τα υφασμάτινα ευρήματα εντοπίστηκαν στον τάφο 5 του συγκροτήματος του Σαμτζόνγκ. Ενα από αυτά είναι φτιαγμένο από κομμάτια από μάλλινο ύφασμα στο οποίο είναι ραμμένες χάλκινες, γυάλινες και υφασμάτινες χάντρες. Βρέθηκε κοντά στο φέρετρο ενός ενήλικου άνδρα μαζί με μια εντυπωσιακή νεκρική μάσκα από χρυσό και ασήμι. Οι μικρές τρύπες που υπάρχουν γύρω-γύρω στο περίγραμμα της μάσκας υποδηλώνουν ότι κάποτε ήταν ραμμένη σε ύφασμα και οι αρχαιολόγοι θεωρούν ότι αποτελούσε τμήμα ενός σύνθετου διακοσμημένου καλύμματος της κεφαλής.
Ο Δρόμος του Μεταξιού - Ιμαλάια
Οι αναλύσεις που έγιναν από ερευνητές του Ινστιτούτου Αρχαιολογικών Ερευνών Μακ Ντόναλντ του Πανεπιστημίου του Κέιμπριτζ στη Βρετανία, το οποίο είναι υπεύθυνο για την ανασκαφή, εντόπισαν σε κάποια δείγματα ίνες από μετάξι. Οι ίνες είναι αποκομμιωμένες - επεξεργασμένες, δηλαδή, ώστε να γίνουν ύφασμα -, ενώ για τη βαφή των υφασμάτων έχουν χρησιμοποιηθεί μεταξύ άλλων και ινδικές βαφές (ινδικό ερυθρόδανο και λάκα). Αυτό, σύμφωνα με τους ειδικούς, υποδηλώνει ότι την περίοδο εκείνη οι κάτοικοι της περιοχής εισήγαν πρώτες ύλες από την Κίνα και την Ινδία τις οποίες χρησιμοποιούσαν σε συνδυασμό με τις τοπικές.
«Δεν υπάρχουν ενδείξεις για την παραγωγή μεταξιού στην περιοχή, γεγονός το οποίο υποδηλώνει ότι το Σαμτζόνγκ περιλαμβανόταν στο μεγάλο εμπορικό δίκτυο του Δρόμου του Μεταξιού» ανέφερε σε δελτίο Τύπου η Μαργκαρίτα Γκλέμπα, επικεφαλής της μελέτης που δημοσιεύτηκε στην επιθεώρηση «Science and Technology of Archaeological Research» «Τα ευρήματα ενισχύουν την ιδέα ότι, αντί να είναι απομονωμένο και απομακρυσμένο το Ανω Μουστάνγκ, υπήρξε κάποτε ένας μικρός αλλά σημαντικός κόμβος σε ένα πολύ μεγαλύτερο δίκτυο λαών και τόπων».
Το Νεπάλ είναι σήμερα γνωστό για τις παραδοσιακές υφαντουργικές τεχνικές του και, όπως επεσήμανε η ερευνήτρια, τα νέα ευρήματα προσφέρουν μια πολύτιμη ματιά στο παρελθόν αυτής της παράδοσης. «Τα υφάσματα αυτά μπορούν να διευρύνουν την κατανόησή μας για τις πρώτες ύλες και τις τεχνικές της τοπικής υφαντουργίας, καθώς και για τους μηχανισμούς μέσω των οποίων διάφορες κοινότητες ανέπτυξαν και προσάρμοσαν νέες υφαντουργικές τεχνολογίες για να ανταποκριθούν στις τοπικές πολιτισμικές και οικονομικές ανάγκες».
Παρασκευή 13 Μαΐου 2016
Amphitheatar
Tipasa Amphitheatre, Algeria
A UNESCO World Heritage Site, this amphitheatre is located in the ancient city of Tipasa in what was the Roman Province of Mauretania Caesariensis, now in Algeria. Built in the late 2nd century or early 3rd century AD, the city and its amphitheatre are suited for those who like their ruins authentically dilapidated.
Tipasa Amphitheatre, credit: Keith Miller (Wikimedia Commons)
Caerleon Amphitheatre, Wales
Now a grass-covered ruin, Caerleon Amphitheatre is the best-preserved Roman amphitheatre in Britain and still the sight to see. First excavated in 1909, the structure dates from around 90 AD and was built to entertain soldiers stationed at the fortress of Isca.
Caerleon Amphitheatre, credit: Johne Lamper (Wikimedia Commons)
Pula Arena, Croatia
The only remaining Roman amphitheatre to feature 4 side towers, Pula Arena took from 27 BC to 68 AD to construct. One of the 6 largest existing Roman amphitheatres, it is remarkably well preserved and features on Croatia’s 10 kuna banknote.
Pula Arena, credit: Boris Licina (Wikimedia Commons)
Arles Amphitheatre, France
This Amphitheatre in Southern France was built in 90 AD to hold 20,000 spectators. Unlike most amphitheatres, it hosted both gladiator matches and chariot races. Like the Arena of Nîmes, it is still used for bullfights during the Feria d’Arles.
Arles Amphitheatre, Credit: Stefan Bauer (Wikimedia Commons)
Arena of Nîmes, France
A grand example of Roman architecture, this arena was built in 70 AD and is used to continue the Roman tradition of cruel sports. Since being remodelled in 1863, it has been used to hold two annual bullfights during the Feria d’Arles. In 1989 a movable cover and heating system were installed in the amphitheatre.
Nimes Arena, credit: Wolfgang Staudt (Wikimedia Commons)
Trier Amphitheatre, Germany
Completed some time in the 2nd century AD, this 20,000-seater housed exotic beasts, such as African lions and Asian tigers. Due to its amazing acoustics, Trier Amphitheatre is still used for open-air concerts.
Trier Amphitheatre
Amphitheatre of Leptis Magna, Libya
Leptis Magna was a prominent Roman city in North Africa. Its amphitheatre, completed in AD 56, could hold around 16,000 people. In the morning it would host fights between animals, followed by executions at noon and gladiator fights in the afternoon hours.
Leptis Magna, credit: Papageizichta (Wikimedia Commons)
Amphitheatre of Pompeii
Built around 80 BC, this structure is oldest surviving Roman amphitheatre and was buried during the eruption of Mount Vesuvius in 79 AD. Its construction was highly regarded at the time of its use, particularly the design of its bathrooms.
Credit: Thomas Möllmann (Wikimedia Commons)
Verona Arena
Still used for large-scale opera performances, Verona’s amphitheatre was constructed in 30 AD and could hold an audience of 30,000.
Verona Arena
The Colosseum, Rome
The true king of all ancient amphitheatres, Rome’s Colosseum, also known as the Flavian Amphitheatre, was began under the reign of Vespasian in 72 AD and completed under Titus 8 years later. Still an impressive and imposing sight, it once held an estimated 50,000 to 80,000 spectators.
Credit: Diliff (Wikimedia Commons)
Κυριακή 8 Μαΐου 2016
Ιωάννη Πολέμη: Ο αποχαιρετισμός της μάννας
Μισεύεις γιὰ τὴν ξενητιὰ καὶ μένω μοναχή μου
σύρε παιδί μου στὸ καλὸ καὶ σύρε στὴν εὐχή μου.
Τριανταφυλλένια ἡ στράτα σου, κρινοσπαρμένοι οἱ δρόμοι,
γιὰ χάρη σου ν᾿ ἀνθοβολοῦν καὶ τὰ λιθάρια ἀκόμη.
Τριανταφυλλένια ἡ στράτα σου, κρινοσπαρμένοι οἱ δρόμοι,
γιὰ χάρη σου ν᾿ ἀνθοβολοῦν καὶ τὰ λιθάρια ἀκόμη.
Τὰ δάκρυά μου νὰ γεννοῦν διαμάντια σ᾿ ὅ,τι ἀγγίζεις
καὶ τὸ ποτήρι τῆς χαρᾶς ποτὲ νὰ μὴ στραγγίζεις.
Νὰ πίνεις καὶ νὰ ξεδιψᾶς καὶ νἆν᾿ αὐτὸ γεμάτο,
σὰ νἆσαι ἡ βρύση ἀπὸ ψηλὰ κι ἐσὺ νἆσαι ἀποκάτω.
καὶ τὸ ποτήρι τῆς χαρᾶς ποτὲ νὰ μὴ στραγγίζεις.
Νὰ πίνεις καὶ νὰ ξεδιψᾶς καὶ νἆν᾿ αὐτὸ γεμάτο,
σὰ νἆσαι ἡ βρύση ἀπὸ ψηλὰ κι ἐσὺ νἆσαι ἀποκάτω.
Ἐκεῖ, παιδί μου, ποὺ θὰ πᾶς, στὰ μακρινὰ τὰ ξένα,
δίχτυα πολλὰ κι ὀξόβεργες θὰ στήσουνε γιὰ σένα.
Παιδί μου ἂν ἐμένανε πάψεις νὰ μὲ θυμᾶσαι,
μὲ δίχως βαρυγγόμηση συχωρεμένος νἆσαι.
δίχτυα πολλὰ κι ὀξόβεργες θὰ στήσουνε γιὰ σένα.
Παιδί μου ἂν ἐμένανε πάψεις νὰ μὲ θυμᾶσαι,
μὲ δίχως βαρυγγόμηση συχωρεμένος νἆσαι.
Κι ἂν πάλι τὸ φτωχὸ καλύβι μας ντροπὴ σοῦ φέρνει,
ὡστόσο
Καὶ πάλι θά ῾μαι πρόθυμη, συχώρεση νὰ δώσω.
Μ᾿ ἂν τὴν πατρίδα ἀπαρνηθεῖς ποὺ τὴ λατρεύουμε ὅλοι,
νἆσαι ἡ ζωή σου ὅπου κι ἂν πᾶς ἀγκάθια καὶ τριβόλοι.
ὡστόσο
Καὶ πάλι θά ῾μαι πρόθυμη, συχώρεση νὰ δώσω.
Μ᾿ ἂν τὴν πατρίδα ἀπαρνηθεῖς ποὺ τὴ λατρεύουμε ὅλοι,
νἆσαι ἡ ζωή σου ὅπου κι ἂν πᾶς ἀγκάθια καὶ τριβόλοι.
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)