Translate

Κυριακή 27 Μαΐου 2018

Μια βόλτα στον άγνωστο κόσμο που κρύβεται κάτω από τα πόδια των Αθηναίων θα γίνει πραγματικότητα για πρώτη φορά σε λίγες ημέρες. Ενας πρωτότυπος περίπατος στη σιωπηλή, υπόγεια Αθήνα, που θα αποκαλυφθεί για πρώτη φορά οργανωμένα στα μάτια του κοινού. Το Σάββατο 9 Ιουνίου, επί 11 ώρες οι συμμετέχοντες θα περιηγηθούν στη διαδρομή Κολωνάκι, Πανεπιστήμιο, Σύνταγμα, Ζάππειο, Μετς και υπό την καθοδήγηση έμπειρων ειδικών που ασχολούνται χρόνια με την υπόγεια εξερεύνηση της πόλης θα κατεβούν σε μυστικές κρύπτες, θα περπατήσουν σε στοές μήκους αρκετών χιλιομέτρων - σε ορισμένες από τις οποίες ρέουν υπόγεια νερά -, θα ανοίξουν καταπακτές, θα μπουν σε καταφύγια και κατακόμβες, σε ρωμαϊκά λουτρά, σε μυστικές διόδους που σκάφτηκαν πριν από αιώνες στα έγκατα της πόλης.
Η ξεχωριστή αυτή ξενάγηση, που αντίστοιχή της δεν έχει επαναληφθεί ποτέ στο παρελθόν, θα ρίξει φως σε μια σειρά ερωτημάτων που απασχολούν πολλούς και που ενίοτε κινούνται στα όρια του αστικού μύθου: Υπάρχει στ' αλήθεια η υπόγεια στοά διαφυγής που ξεκινά από το κτίριο της Βουλής και διασχίζει τον Εθνικό Κήπο; Επικοινωνούν μεταξύ τους σε ενιαίο δίκτυο όλες οι στοές της Αθήνας; Και πόσο εφικτό είναι να διανύσουμε χιλιόμετρα κάτω από την πόλη;
Οι διοργανωτές του περιπάτου, το Terra Incognita Travel, απαντούν ότι «είναι εφικτό», αρκεί να γνωρίζει κάποιος τα σημεία που καταλήγουν στις εισόδους των πραγματικών στοών. «Οι σκάλες που ξεκινούν κάτω από ένα μεταλλικό καπάκι στην άκρη του δρόμου ή και στα παρτέρια κάποιου πεζοδρομίου, μπορεί να μας οδηγήσουν σε μια ξεχασμένη υπόγεια γωνιά της πόλης, αλλά αυτό μην το επιχειρήσετε ποτέ μόνοι!» λένε. «Τις περισσότερες φορές οι αστικοί θρύλοι υπερβάλλουν ως προς το μήκος, αλλά η υπόγεια Αθήνα υπάρχει. Τα σημεία ενδιαφέροντος βρίσκονται είτε σε αληθινές στοές μήκους πολλών χιλιομέτρων είτε σε τοπικού χαρακτήρα χώρους με σήραγγες και θαλάμους, όπως είναι τα καταφύγια ή οι κατακόμβες. Η από αιώνες παρουσία υπόγειων διόδων διαφόρων χρήσεων κάτω από την πόλη δεν αποδεικνύει βέβαια ότι όλα συνδέονται μεταξύ τους».
Κατά τη διάρκεια του περιπάτου οι συμμετέχοντες θα περιηγηθούν τέσσερις υπόγειους προορισμούς και δύο επίγειες τοποθεσίες οι οποίες σχετίζονται με υπόγειες στοές του κέντρου της Αθήνας, ενώ θα ακούσουν πλούσιες πληροφορίες για τα σημεία που θα προσεγγίσουν.

Παρότι οι εμπνευστές του περιπάτου δεν θέλουν να αποκαλύψουν λεπτομέρειες για τα σημεία που θα προσεγγίσουν, δίνουν ένα σαφές περίγραμμα.
«Στο υπόγειo μιας εκκλησίας που οικοδομήθηκε πάνω σε ένα από τα δεκάδες ιερά της αρχαίας πόλης μπορεί να κρύβονται αιώνες Ιστορίας, αλλά και χρόνια ιστοριών παραπληροφόρησης. Ανοίγουμε με δέος την καταπακτή και κατεβαίνουμε τα πέτρινα σκαλοπάτια. Μέσα στην κατακόμβη βρίσκουμε τούνελ από αρχαία υδραγωγεία, ρωμαϊκά λουτρά και κρύπτες οστεοφυλακίων, αλλά η διαδρομή σήμερα σταματά στο στόμιο ενός πηγαδιού...» λένε.
Και συνεχίζουν: «Ο λόφος που βρίσκεται μια ανάσα από το πιο κεντρικό σημείο της πόλης έχει συνδεθεί επανειλημμένως με θρύλους και διηγήσεις για υπόγειες στοές που ξεκινούν από τις εισόδους του και καταλήγουν σε μυστικές τοποθεσίες του Λεκανοπεδίου. Οι μυστικοί χώροι καταφυγής που σχετίζονται με τα γεγονότα που εκτυλίχθηκαν κατά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο αποτελούν ζωντανά απομεινάρια της περιόδου αυτής. Καταφύγια κρυμμένα από την κοινή θέα, κατασκευασμένα σε βάθος ικανό να προστατεύσει τον πληθυσμό από τους βομβαρδισμούς των μαχητικών αεροπλάνων, υπάρχουν στους λόφους αλλά και σε πολλά από τα παλιά κτίρια της πόλης. Ωστόσο, η πιο παράξενη γοητεία βρίσκεται στα απρόσιτα δίκτυα υπόγειων στοών παλαιών ρεμάτων που χάθηκαν, αφήνοντας από πολύ νωρίς την Αθήνα χωρίς τρεχούμενα νερά. Ελάχιστα σημεία τους είναι πλέον φανερά μέσα στην πόλη, διατηρημένα ακόμη και κάτω από τον πιο κεντρικό δρόμο, ενώ από πάνω ακούγονται τα αυτοκίνητα να περνούν. Είναι μια ξεχασμένη όαση μέσα στο πολυσύχναστο κέντρο της πόλης, από όπου ο θρύλος θέλει να ξεκινούν οι υπόγειες στοές προς τη θάλασσα...».
Το ραντεβού για την εκκίνηση έχει δοθεί στις 9 το πρωί στην έξοδο Κοραή του σταθμού μετρό Πανεπιστήμιο και όσοι δώσουν το «παρών» θα πρέπει να είναι εξοπλισμένοι με φακό, αθλητικά παπούτσια, πρόχειρα και άνετα ρούχα, νερό και κάποιο σνακ.
Προκειμένου να λάβει κάποιος μέρος στον περίπατο θα πρέπει να είναι ενήλικος και να το δηλώσει εκ των προτέρων στο Terra Incognita Travel (terraincognitatravel.gr).

Το ενδιαφέρον είναι ήδη τόσο αυξημένο ώστε οι διοργανωτές αποφάσισαν να πραγματοποιήσουν και δεύτερη ξενάγηση, στις 7 Ιουλίου, ώστε να καλυφθούν όλα τα αιτήματα για συμμετοχή.
Δεν είναι μόνο η γοητεία που ασκούν στους περισσότερους ο χαμηλός φωτισμός, η πολυετής υγρασία και η εξερεύνηση του αγνώστου ούτε μόνο οι θρύλοι που συνοδεύουν την υπόγεια Αθήνα, αλλά και οι αληθινές ιστορίες που συνδέθηκαν με τις υπόγειες διαδρομές κάτω από την πόλη. Μία από αυτές, η μεγάλη «επιχείρηση των υπονόμων της Αθήνας», τον Δεκέμβριο του 1944, όταν μαχητές του ΕΛΑΣ που πολεμούσαν τους Βρετανούς στην Αθήνα μελέτησαν το δίκτυο των υπονόμων της πρωτεύουσας και το χρησιμοποίησαν για να τοποθετήσουν έναν τόνο εκρηκτικών κάτω από το ξενοδοχείο Μεγάλη Βρεταννία, όπου βρισκόταν η έδρα της κυβέρνησης Παπανδρέου και των Αγγλων, με σκοπό να το ανατινάξουν. Το ενδιαφέρον για τα μυστικά υπόγεια των πόλεων δεν είναι, άλλωστε, ελληνικό φαινόμενο. Πολύς λόγος έχει γίνει για τις περίφημες μυστικές στοές στο μετρό της Μόσχας, ενώ σε αρκετές χώρες οργανώνονται τουριστικές ξεναγήσεις κάτω από το έδαφος: στο Βερολίνο, στο Παρίσι, στο Εδιμβούργο, στη Βουδαπέστη, στη Ρώμη και αλλού.


Μυστικές στοές άγνωστες στο ευρύ κοινό

Πολλά από τα μυστικά της υπόγειας Αθήνας θα ήταν άγνωστα στο ευρύ κοινό αν δεν υπήρχαν άνθρωποι με πολύ μεράκι, που αφιέρωσαν χρόνια από την ζωή τους διαβάζοντας και εξερευνώντας για να διαλευκάνουν τους παλιούς αστικούς θρύλους γύρω από τις υπόγειες στοές της πόλης. Σημαντικό ρόλο σε αυτό έχει διαδραματίσει ο πολιτικός μηχανικός και σπηλαιολόγος Παναγιώτης Δευτεραίος και η ομάδα του Αστική Σπηλαιολογία (urbanspeleology.blogspot.gr) που δραστηριοποιείται περίπου 10 χρόνια στην εξερεύνηση της υπόγειας Αθήνας. Με την συμβολή τους «ΤΑ ΝΕΑ» παρουσιάζουν σήμερα μερικούς από τους υπόγειους θησαυρούς της πρωτεύουσας.

Αδριάνειο Υδραγωγείο. Κατασκευάστηκε τον 1ο αιώνα μ.Χ., έχει μήκος 25 χιλιομέτρων και ξεκινά από τους πρόποδες της Πάρνηθας. Το Αδριάνειο Υδραγωγείο, το οποίο τροφοδοτούσε με νερό τη συνοικία της Αθήνας μέχρι και την Τουρκοκρατία, εξακολουθεί να ασκεί γοητεία. Σύμφωνα με εν εξελίξει έρευνες που πραγματοποιούνται από το ΕΜΠ και την ΕΥΔΑΠ, στις αρχαίες του σήραγγες τρέχει ακόμη νερό.

Υπόγεια Ρωσικής Εκκλησίας. Οταν το 1850 ο Αντωνίνος Καπούστιν, ο ρώσος εφημέριος της βυζαντινής εκκλησίας του Σωτήρα Νικοδήμου, γνωστής ως Ρωσικής Εκκλησίας στην οδό Φιλελλήνων, παρατήρησε υγρασία στο ναό, «εντελώς ασυμβίβαστη με την υψηλή πετρώδη θέση του», έδωσε εντολή να γίνουν ανασκαφές. Ηταν περίεργος να δει τι συμβαίνει. Τελικά, με αυτόν τον τρόπο ήρθε στο φως ένας υπόγειος αρχαιολογικός θησαυρός. Δύο μέτρα κάτω από τη γη βρέθηκε ένα αρχαίο ψηφιδωτό δάπεδο ενώ αποκαλύφθηκαν επίσης αίθουσες και στοές, οστά, απομεινάρια ενός αρχαίου υδραγωγείου, εντυπωσιακά ευρήματα που μπορεί κάποιος να δει και σήμερα αν ανοίξει την καταπακτή  που βρίσκεται στο εσωτερικό του ναού και κατεβεί τα πέτρινα σκαλοπάτια. Οι αποκαλύψεις δεν σταμάτησαν εκεί. Μέσα από συμπτώσεις και τυφλές αναζητήσεις, σε ακόμη χαμηλότερο επίπεδο ανακαλύφθηκε ο χώρος του υπόκαυστου ρωμαϊκών λουτρών που πιθανολογείται ότι κατασκευάστηκαν τον 2ο αιώνα μ.Χ. και τροφοδοτούνταν από το Αδριάνειο Υδραγωγείο. Οι θάλαμοί του κατά τη βυζαντινή εποχή χρησιμοποιήθηκαν ως οστεοφυλάκια και αργότερα ως δεξαμενή.

Καταφύγιο Αρδηττού. Μια μακρά και ενδιαφέρουσα ιστορία κρύβει το καταφύγιο στο λόφο του Αρδηττού που μετρά περισσότερα από 70 χρόνια ζωής. Την δεκαετία του '30 και ενώ η Ευρώπη μυρίζει μπαρούτι ο δικτάτορας Μεταξάς δίνει εντολή να κατασκευαστούν αντιαεροπορικά καταφύγια σε δημόσιους και ιδιωτικούς χώρους. Τότε φτιάχνονται και τα πρώτα καταφύγια σε αρκετές αθηναϊκές πολυκατοικίες. Στον Αρδηττό σκάβονται στοές για να χρησιμοποιηθούν από τον Ελληνικό Στρατό ως αποθήκες πυρομαχικών και ως καταφύγιο. Εκεί θα μεταφερθούν μερικά χρόνια αργότερα, μετά την γερμανική εισβολή στην Ελλάδα, και κάποια από τα εκθέματα του Εθνικού Αρχαιολογικού Μουσείου Αθηνών προκειμένου να γλιτώσουν από τους κατακτητές. Κατά την διάρκεια της Κατοχής τα ναζιστικά στρατεύματα χρησιμοποιούν τις στοές ως αποθήκες πολεμικού υλικού και λίγο πριν την απελευθέρωση τις ανατινάζουν για να μην αφήσουν πυρομαχικά στον 6ο Λόχο του ΕΛΑΣ που τους πολεμούσε ηρωικά και τελικά του ανάγκασε να υποχωρήσουν. Το 1947 οι υπόγειοι χώροι του Αρδηττού ανακατασκευάζονται και μετατρέπονται σε βασιλικό καταφύγιο το οποίο εγκαταλείφθηκε στις αρχές της δεκαετίας του '50.

Υπόγεια κρατητήρια Εθνικού Κήπου. Πολύ κοντά στο Μέγαρο Μάξιμου, κρυμμένη σε μια γωνιά του Εθνικού Κήπου είναι η είσοδος ενός υπόγειου χώρου που οι περισσότεροι αγνοούν. Πιθανολογείται ότι χτίστηκε το 1830 και ότι χρησιμοποιήθηκε ως κρατητήρια αμέσως μετά την απελευθέρωση από τους Τούρκους, όταν το νεοσύστατο ελληνικό κράτος έκανε τα πρώτα του βήματα. Σύμφωνα με κάποιες μαρτυρίες, ο σωφρονιστικός χώρος, στον οποίο διασώζονται μικρά παράθυρα και σιδερένιες πόρτες, χρησιμοποιήθηκε ως στάβλος του Οθωνα ενώ έναν αιώνα μετά την κατασκευή του, το 1930, φέρεται να φιλοξένησε ειδικές ασκήσεις των Σωμάτων Ασφαλείας. Στη συνέχεια εικάζεται ότι μετατράπηκε σε αντιαεροπορικό καταφύγιο. Κατά καιρούς έχει διατυπωθεί η άποψη ότι η εγκατάσταση συνδέεται με στοά διαφυγής κάτω από το κτίριο της Βουλής, τα Παλαιά Ανάκτορα. Ανθρωποι που έχουν ασχοληθεί επισταμένα με το θέμα, παρότι δεν επιβεβαιώνουν την διασύνδεση των χώρων, δεν αποκλείουν την ύπαρξη της στοάς, κάνοντας λόγο για σχετικά σχεδιαγράμματα. Για την υπόγεια στοά κάτω από τον Εθνικό Κήπο έχουν διατυπωθεί πολλές θεωρίες, όμως η αλήθεια δεν θα μπορούσε να είναι γνωστή καθώς το σημείο είναι υψίστης ασφαλείας.

Πέμπτη 24 Μαΐου 2018


https://sway.com/N8AJ0y990F0Ca3RR

etwinning "international calendar of key events ICKE"


Εtwinning "Reading challenge"

Τετάρτη 23 Μαΐου 2018


Leo Tolstoi


The last station
https://vimeo.com/34123658
H νυχτερινή περιπέτεια


Picasso


tomorrow

Δευτέρα 21 Μαΐου 2018


http://oralhistorygroups.gr/martyries/

ΤΟ ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΟ

«Ασφαλώς παίζαμε πάρα πολλά παιχνίδια, συγκεκριμένως εκείνο το παιχνίδι που είχε…..τέλος πάντων πάντοτε και έχει και σήμερα αίγλη είναι το ποδόσφαιρο. Επειδή τότε οι χώροι –αλάνες οι λεγόμενες -υπήρχαν πάρα πολλές ήτανε διαδεδομένο πολύ και το ποδόσφαιρο». (Δ.Ξ. 1930)
«Πως, κατ αρχάς παίζαμε ποδόσφαιρο. Φτιάχναμε ομάδες, βάζαμε ρεφενέ το χαρτζιλικάκι μας και αγοράζαμε και φανέλες και παίζαμε η πάνω γειτονιά με την κάτω γειτονιά. Κάναμε ένα πρωτάθλημα, ας πούμε τοπικό θα έλεγε κανείς και περνάγαμε τα καλοκαίρια μας». (Ν.Σ 1948)

Η ΜΑΚΡΙΑ ΓΑΙΔΟΥΡΑ

«Εκείνο το παιχνίδι από τα πολλά που θα πω που μας έκανε εντύπωση , ήταν λιγάκι ομαδικό και επαιζότανε μες στη γειτονιά μας ήτανε η μακριά γαϊδούρα. ….. Χωριζόμαστε όσοι βρισκόντουσαν εκείνη την ώρα πέντε-πέντε έξι –έξι όσοι ήτανε κάποιος από τους πιο παχύς κάθετο και έκανε τη μάνα. Η μάνα εκαθόταν στον τοίχο και πήγαινε ο άλλος….η πλάτη του ήταν στον τοίχο ,τα χέρια του εκρατούσαν το κεφάλι εκείνος που θα καθότανε μακριά γαϊδούρα, ο ένας πίσω από τον άλλον καμπουριαστά ε….σε μήκος. Η άλλη ομάδα οι πέντε οι έξι οι εφτά η οι τέσσερις   άρχισε να παίρνει φόρα και να καβαλάει τη μακριά γαϊδούρα τα άτομα εκείνα που είχαν σχηματίσει μια μακριά γαϊδούρα και έπαιρνε φόρα εκείνος ο αδύνατος που ήταν και πολύ ταχύς για να πάει πολύ μπροστά που ήταν η κεφαλή της μάνας με αποτέλεσμα να χωρέσει όλους όλη την ομάδα χωρίς να πέσει η γαϊδούρα έτσι και έπεφτε η γαϊδούρα  τα ξαναφύλαγε και τα ξανακάνανε από την αρχή». (Δ.Ξ. 1930)

ΠΑΙΧΝΙΔΙΑ « ΕΠΟΧΗΣ»

«Ένα από τα ατομικά ήταν κατά κάποιο τρόπο τον Οκτώβριο που θα μπαίνανε τα καινούρια κρασιά ..ο μούστος για να γίνουν τα καινούρια κρασιά τα καθαρίζανε ε….είχαμε πολλές ταβέρνες στο ν. κόσμο και πλησίον στο σπίτι μου με αποτέλεσμα να έρχονται ειδικά συνεργεία καθαρίζουν τα βαρέλια , για να μπει ο μούστος βγάζοντας τα στεφάνια των βαρελιών ,αποτέλεσμα αυτού εμείς να φυλάμε τσίλιες να αρπάξουμε κανένα στεφάνι  με ένα ξύλο να κάνουμε το ατομικό παιχνίδι το στεφάνι. Δεν ήταν τίποτε άλλο το στεφάνι από ένα βαρελίσιο στεφάνι –το γνωρίζουμε όλοι- το μεταλλικό η έκανες μόνος σου συρμάτινο στεφάνι και με ένα ξύλο ,άρχιζες και έτρεχες στην οδό Κριτίου ,την οδό Κασομούλη ,τα στενά…» (Δ.Ξ.1930)
«Έ είχαμε ένα πολύ ωραίο έτσι, παιχνίδι ας το πώ, (μικρό γέλιο ικανοποίησης) να κουβαλάμε πάγο, ε υπήρχε ένα παγοποιείο που ήταν πολύ κοντά στην γειτονιά μας και μας στέλνανε με τα δίχτυα και φέρναμε την κολώνα με τον πάγο που έμπαινε στο ψυγείο του πάγου. Και ήτανε, και, σχεδόν ξυπόλυτοι μπορεί να πηγαίναμε και να ερχόμαστε και είχε την πλάκα του όλο αυτό». (Α.Μ .1945)
 «Ο Υμηττός στην περιοχή του Ν. Κόσμου πλημμύριζε από κόσμο την Καθαρή Δευτέρα. Έτσι τα παιδιά της περιοχής ξεκίναγαν την κατασκευή των χαρταετών τους από τη γιορτή του Αη Γιαννιού το Γενάρη και τους αμολούσαν όλη την περίοδο μέχρι και τις Αποκριές. Ανήμερα την Κ.Δ. επειδή ο σπάγκος τους ήταν δυσεύρετος, έφτιαχναν «συμμορίες» των 4, που ένας έκοβε δόλια το σπάγκο κάποιου επισκέπτη, ενώ οι άλλοι τρεις μαζεύανε τον αετό που έπεφτε παρακάτω και μοιράζονταν μεταξύ τους σπάγκο και χαρταετό! …» (Δ.Ξ. 1930)

ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΑ ΠΑΙΧΝΙΔΙΑ


«Άλλο παιχνίδι το οποίο μπορούσες κάλλιστα να είναι η ηλικία μεγαλύτερη ,όπως εφθάσαμε σε κάποια ηλικία….. ετότε ήταν τα παιχνίδια τα λεγόμενα ασετιλίνης. Δηλ σκάβαμε 5,6 λακούβια και κάποιος από τους μεγαλύτερους αγόραζε τη λεγόμενη ασετιλίνη η οποία ασετιλίνη δεν ήταν τίποτε άλλο ,ήταν μια χημική ένωση που όταν έπεφτε στο νερό δημιουργούσε ατμούς και πίεση .Λοιπόν εμείς βάζαμε τα ντενεκαδάκια από το γάλα που υπήρχαν τότε μες στα λακουβάκια ανάποδα με μια τρύπα από πάνω. Και μέσα στο, λάκκο ρίχναμε νερό και την ασετιλίνη και το σκεπάζαμε στο λάκκο και φεύγαμε μακριά. Διότι αυτό μάζευε τον ατμό ..με αποτέλεσμα να εκτοξεύεται πάνω από τα σπίτια μας πάνω….οπότε γινότανε χαμός ,ό ένας φώναζε ,ο άλλος κραύγαζε ….ήταν και αυτό ένα παιχνίδι ομαδικό» (Δ.Ξ. 1930)

ΑΛΛΑ ΠΑΙΧΝΙΔΙΑ


«γιαλένια, ήτανε γιάλινα αυτά τέτοια, γκαζές, όπως λέμε γκαζές…»

«Κουρνίτς και πρέπει να είναι παράφραση της λέξης κόρνερ, γωνία, τώρα γιατί το λέγανε κουρνίτς, έτσι κουρνίτς το ξέραμε.» (Ν.Μ.1943)
«Είχαμε ένα, ένα κύ-, φτιάχναμε ένα κύκλο στο δρόμο ε, βάζαμε στη μέση ένα ντενεκάκι, τα βγάζαμε, όποιος τα φύλαγε καθόταν εκεί, περίμενε, ένας από μας κλώ-, κλωτσούσε τοοο ντενεκάκι και ο άλλος πήγαινε να το φέρει, να το βάλει ξανά μες τον κύκλο και μετά έψαχνε να μας βρει. Έβρισκε 1,2,3 άτομα. Μετά, αν κάποιος προλάβαινε και πήγαινε και κλώτσαγε ξανά το ντενεκάκι, χωρίς να τον δει αυτός που τα, που ήτανεε, ταα φύλαγε, ε, απελευ- ελευθερωνόντουσαν και οι υπόλοιποι που είχαν βρει και ξανάρχιζε απ’ την αρχή. Και αυτό, εγώ μια βραδιά, σε μια καινούργια γειτονιά που πήγα, τα φύλαγα σχεδόν όλη τη νύχτα, γιατί δεν ήξερα τις κρυψώνες της γειτονιάς!» (Β.Θ.1952)

«Μπαίναμε όλοι στη σειρά εεε…εγώ πούλαγα τσουκαλάκια κι ερχόταν ο αγοραστής. Πέρα απ’ την Μπερλίνα, το Καλημέρα βασιλιά, τα θυμάσαι αυτά. Κι ερχότανε. Τώρα εμείς καθόμαστε έτσι, με τα χεράκια από κάτω, όχι γονατιστοί, ξέρεις έτσι καθόμαστε [δείχνει] δεν είναι εύκολο τώρα, η γραία δεν μπορεί (γέλια), ερχόταν λοιπόν κάποιος για να δει, να διαλέξει τσουκαλάκια. Αλλά τα παιδάκια τα πιάναν τα γέλια, όταν έκανε έτσι αυτός που αγόραζε, έκανε διάφορα αστεία, και…απ’ την αυτή του έφευγε και το τσουκαλάκι χάλαγε. Δεν τόθελε αυτό το τσουκαλάκι [το χαλασμένο, να το αγοράσει], ήθελε το πιο γερό, ας πούμε…[μιλάει με ένταση και ένα χρώμα γέλιου] Ε, αυτό ήτανε…» ( Ν.Τ 1948)


ΠΑΙΧΝΙΔΙΑ ΣΥΛΛΟΓΩΝ


«Βγάζαμε το επάνω, πώς παίζουμε τώρα τα χαρτιά, είχανε πολλά πακέτα τέτοια, πολλά τετράγωνα από πάνω, κι έπαιζε ο ένας, έπαιζε ο άλλος, έπαιζε ο ένας, κι όταν, ας πούμε, έβγαζες το Έθνος, θυμάσαι, με την κόκκινη γραμμή, το Άρωμα, … φοβερό! Βγάζει ο ένας Έθνος και μόλις ο άλλος έβγαλε Έθνος έκανε ρούμπο. Δηλαδή, όταν ταυτιζόντουσαν τα δυο…»
«Ή με τα τσιγκάκια. Τα τσιγκάκια δεν θυμάμαι πώς ακριβώς το παίζαμε αυτό το παιχνίδι, εεε…δεν μπορώ γιατί δεν το έπαιζα εγώ, τα’ αγόρια περισσότερο, ακόμα και με τα χαρτόνια. Αλλά υπήρχανε με ρικά πολύ σπάνια τσιγκάκια, τα οποία τα λέγανε μπινίκια (γέλια) Δεν θυμάμαι για ποιο λόγο ή τι θα πει μπινίκια αλλά ήτανε…το…ξέρεις…το πολύ σπάνιο!» (Ν.Τ 1948)

ΠΑΙΧΝΙΔΙΑ ΣΤΗ ΦΥΣΗ


 «Ε, ναι! Ψάχναμε να βρούμε σαύρες, ε, τις οποίες μας είχε, ε, ο πατέρας μου μούχε δείξει πώς να τις πιάνω, φτιάχναμε απόνα σα στάχυ που είναι, φτιάχνα-, ε, είναι ευλύγιστο αυτό και φτιάχναμε μια θηλιά και σιγά-σιγά πηγαίναμε κοντά στη σαύρα που λιαζότανε, και δεν το καταλάβαινε και την, πιάναμε με τη θηλιά και την φυλακίζαμε ας πούμε. Ε,» (Β.Θ1952)
 «Πετροπόλεμο παίζαμε ναι, με το άλλο χωριό όχι μεταξύ μας, παίζαμε και καμιά φορά πετροπόλεμο πανωγειτονίτες-κατωγειτονίτες, αλλά και στα αερόστατα στο Λεωνίδιο ο ένας να κάψει του αλλουνού {…}» (Ν.Τ.1933)

ΤΑ ΑΓΟΡΑΣΤΑ ΠΑΙΧΝΙΔΙΑ


«Εμένα μου παίρνει ποδήλατο και ήταν: ε, ήτανε 4 ποδήλατα στη γειτονιά. Ε, ένας έμενε ένας πολιτικός μηχανικός, είχε πάρει στο γιο του. Ένας διευθυντής, τράπεζας, τον οποίον τον έφερνε αυτοκίνητο εκείνη την εποχή στο Λιναρά! Ε, παίρνει για το γιο του. Ο γιος του ήταν ένας περίφημος ε, κιθαρί- κιθαρίστας, κλασσικής κιθάρας, ο Τζωρτζινάκης ο Κυριάκος, πέθανε κι αυτός πολύ, νωρίς, με έργα, ε, κλασσικής κιθάρας, [ΔΑ1], ο δεύτερος είχε αυτό, ο τρίτος, ένας που του τόχε στείλει από την Αμερική ο μπάρμπας του, κι τέταρτος εγώ, που ο πατέρας μου μάλλον το πήρε το ποδήλατο με δανεικά! Η, πήγε και πήρε δανεικά για να μου πάρει ποδήλατο!»(Β.Θ.1952)

«Και μάλιστα, μόλις κλείναν τα σχολεία, περιμέναμε πώς και πώς να μας φωνάξει στην αυλή του ο Κυριάκος, διότι αυτός είχε παιχνίδιααα,[αγοραστά]Αγοραστά μεε με μπαταρίες, με τέτοια πράματα που για μας ήτανε ….. . Εμείς, φτιάχναμε καμιά σφεντόνα να, κυνηγάμε κανα πουλί, καναα, τσέρκια, τσέρκι είναι, το στεφάνι του βαρελιού». (Γ.Κ.1952)

ΠΑΙΧΝΙΔΙΑ ΣΤΟΝ ΠΟΛΕΜΟ


Τα ομαδικά παιχνίδια στο δρόμο δεν σταμάτησαν ούτε τις πολύ δύσκολες ώρες της ιστορίας. Απλά, τα παιχνίδια των παιδιών στην Κατοχή απόκτησαν άρωμα πολέμου
«Τότε ενθυμούμεθα και γράφει και η ιστορία που έχετε διαβάσει ότι μόλις φεύγανε οι Γερμανοί ερχόντουσαν οι Εγγλέζοι ,φεύγαν οι Εγγλέζοι ερχόντουσαν οι Γερμανοί ,μέσα στην Αθήνα μιλάω για την Αθήνα, το αποτέλεσμα αυτού ήταν να έχουμε χαράξει και να παίζουμε τα μεσημέρια μας τη ντάμα και από πάνω να έρχονται τα αεροπλάνα και να πέφτουνε πυροβολισμοί ,οι πυροβολισμοί που πέσανε με οβίδες ,βλήματα διαμέτρου 10 εκατοστών εσκάσανε δίπλα μας και οι μανάδες να βγούνε έξω έξαλλες να ψάχνουνε γιατί όλοι ήμασταν καμιά 15 αριά στο πεζοδρόμιο αυτό το οποίο παίζαμε 2-2 την ντάμα η την τρίλιζα η ….οτιδήποτε παιχνίδι κάτω ….μεσημέρι και θυμάμαι τότε αλλόφρων η μάνα μου να τρέχει σε απόσταση 15-20 μέτρα να μας ζητάει. Δεν ήμουνα μόνο εγώ ήταν και ο Βαγγέλης  ήταν και ο Νίκος ήταν και ο Χρήστος (σημ τα αδέρφια του αφηγητή) και οι 4 ήμασταν εκεί .Λοιπόν αυτά που ζήσαμε εμείς αυτά τα σημερινά παιδιά δεν έχουν ζήσει τέτοιο πράγμα ,να συνδυάζεις πόλεμο και παιχνίδι». (Δ.Ξ. 1930)

ΠΑΙΧΝΙΔΙΑ ΜΙΚΡΩΝ ΚΑΙ ΜΕΓΑΛΩΝ ΜΑΖΙ


«Ναι. Είχαμε Σάββατα π.χ. που οι μπαμπάδες σχολάγανε και την Κυριακή θα καθόντουσαν ε…κυρίως τα καλοκαίρια που ήταν πολύ όμορφα, βγαίνανε κι οι γονείς έξω και παίζαμε μπάλα και κυνηγητό και κρυφτό μαζί με τους μπαμπάδες και τις μαμάδες, ναι, κι αυτό ήταν πολύ όμορφο και πολύ –για τα παιδιά δηλαδή- πάρα πολύ ωραίο, αλλά νομίζω ότι το χαιρόντουσαν κι οι γονείς» (Α.Π.1948)



ΠΑΙΧΝΙΔΙΑ ΜΕΤΑ ΤΟ 1980


Στις τελευταίες δεκαετίες του 20ου αι. ο τρόπος ζωής έχει αλλάξει ριζικά, πολυκατοικίες ασφαλτόστρωση δρόμων, πολλαπλασιασμός αυτοκινήτων απρόσωπες σχέσεις. Μέσα σε αυτά το ελεύθερο παιχνίδι στη γειτονιά περιορίζεται δραστικά.
«Στη δεκαετία του ογδόντα ήμασταν παιδιά, δεν βγαίναμε πολύ [γέλιο], παίζαμε όμως παιχνίδια… Τα ωραία παιχνίδια… Μήλα, λάστιχο, εεε, κυνηγητό, κρυφτόοοο, στο λόφο του Σκουζέ με τις μητέρες μας, πηγαίναμε τα…, κάθονταν ως το βράδυ… τα, ε, καλοκαιρινά βράδια κάθονταν ως αργά και παίζαμε στις κούνιες όλοι οι συμμαθητές, ήταν πάρα πολύ ωραία. Επίσης ο δήμος Αθηναίων τότε είχεεε, εεε, αναπτύξει πολύ καλή δράση και είχε, κάναμε τις δραστηριότητες, ε, εεε, υπήρχε, ε, μια, ένααα, πώς να το πω τώρα, σαν, εεε, πνευματικό κέντρο [με έμφαση], και, ε, μαζευόμαστε τα απογεύματα τα παιδιά με, ε, τά το σχολείο και κάναμε διάφορες δραστηριότητες, όπως ελληνικοί χοροί, μπορούσαμε να παίξουμε σκάκι, εεεμ, μαθήματα πιάνουου, τώρα δεν ξέρω αν γίνονται αυτά, δεν έχωωω, δεν μπορώ να πω, αλλ…» (Ο.Κ.1972)

Oι βελανιδιές
βροχή από πέταλα
κλαίνε σιωπηλά 

Κυριακή 20 Μαΐου 2018


http://japaninsides.com/a-city-rebuilt-from-the-ashes-hiroshima-nagasaki-then-and-now/

No more war again
no more hirosima.
Let peace come to us,
let peace come to the world,
let your hurt flow.
Go away your ego.

keep out the shadows of you,
think about the others,
think about people.
If there so much to give
keep up yourself
be innovative

Σάββατο 19 Μαΐου 2018

Παρασκευή 18 Μαΐου 2018

Τρίτη 15 Μαΐου 2018

Promytheus myth

Δευτέρα 14 Μαΐου 2018

be grateful with what you have

Σάββατο 12 Μαΐου 2018

Η σωστή συντήρηση των τροφίμων είναι μια πολύ σημαντική διαδικασία για τη προστασία, τόσο των θρεπτικών συστατικών τους, όσο και της υγείας μας.

1. Αποφύγετε να παραγεμίζετε το ψυγείο σας. Αν είναι πολύ γεμάτο, ο αέρας δεν μπορεί να κυκλοφορήσει, γεγονός που επηρεάζει την κατανομή της θερμοκρασίας στο θάλαμο.
2. Προσοχή στη συσσώρευση πάγου. Σ’ αυτή την περίπτωση, το ψυγείο δεν μπορεί να λειτουργήσει αποδοτικά, αφού μειώνεται  ο διαθέσιμος χώρος του. Αν το ψυγείο δεν είναι νέας τεχνολογίας (non frost), ώστε να ρυθμίζει μόνο του την απόψυξη, μπορείτε να κάνετε απόψυξη χρησιμοποιώντας ζεστό νερό και ξύδι για να απομακρύνετε τις οσμές.
3. Ορισμένα τρόφιμα δεν χρειάζονται ψύξη,  όπως λανθασμένα πιστεύουμε. Οι ντομάτες, τα φασολάκια, τα αγγούρι, τα κολοκυθάκια διατηρούνται καλύτερα σε θερμοκρασία δωματίου.
4. Το καλοκαίρι, η θερμοκρασία του ψυγείου απαιτείται να ρυθμίζεται πιο χαμηλά σε σχέση με το χειμώνα.
5. Μην αφήνετε για πολύ ώρα ανοιχτή την πόρτα του ψυγείου και μην την ανοιγοκλείνετε άσκοπα, γιατί έτσι χάνεται η ψύξη του.
6. Τοποθετείτε πάντα τα περισσεύματα των φαγητών σε τάπερ ή καλυμμένα με διαφανή μεμβράνη, για να μην μεταφέρονται οι οσμές σε άλλα τρόφιμα.
7. Καλό είναι να μην τοποθετείτε ζεστό φαγητό μέσα στο ψυγείο, γιατί μπορεί να ανεβάσει τη θερμοκρασία του θαλάμου ψύξης. Είναι προτιμότερο να περιμένετε να φτάσει το φαγητό σε θερμοκρασία δωματίου (ιδανικά 2 ώρες από το σερβίρισμα).
8. Συμβουλευτείτε και τηρείτε πάντα όσα αναγράφονται στις ετικέτες των τροφίμων για τη σωστή ψύξη και διατήρηση τους, πριν και μετά το άνοιγμα της συσκευασίας.
9. Κανόνας FISRT IN, FIRST OUT. Αποτελεί ίσως τον πιο σημαντικό κανόνα διατήρησης τροφίμων, και, σημαίνει πως το τρόφιμο που μπήκε πρώτο στο ψυγείο, πρέπει και να καταναλωθεί πρώτο. Όταν αποθηκεύετε ένα τρόφιμο, να τοποθετείτε εκείνα που αγοράσατε πρόσφατα πίσω από αυτά που υπάρχουν ήδη στο ψυγείο. Με αυτόν τον τρόπο, εξασφαλίζετε ότι τα τρόφιμα θα καταναλωθούν πριν την ημερομηνία λήξης τους και επιπλέον κάνετε περισσότερη οικονομία εφόσον δεν χαλάνε, ώστε να αναγκαστείτε να τα πετάξετε.
https://vimeo.com/127423845

για τη γιορτή της μητέρας

Πέμπτη 10 Μαΐου 2018

Κυριακή 6 Μαΐου 2018


Why shoould I read a book

Τρίτη 1 Μαΐου 2018

Σαν της Σμύρνης το γιαγκίνι
στο ντουνιά δεν έχει γίνει
κάηκε και `γινε στάχτη
κι έβγαλ’ ο Κεμάλ το άχτι
Κάηκε κι ένα σχολείο
που `ταν Παρθεναγωγείο
κάηκε και μια δασκάλα
που `ταν άσπρη σαν το γάλα
Κάηκε το Σταυροδρόμι
κι ο Μπουγιούκ � ντερές ακόμη
Σμύρνη φτωχομάνα Σμύρνη
που `ναι η ομορφιά σου εκείνη!