Translate

Πέμπτη 29 Ιουνίου 2017

Σάββατο 24 Ιουνίου 2017


https://www.sutori.com/story/kabaphes-o-poietes

ΚΑΒΑΦΗΣ Ο ΠΟΙΗΤΗΣ
 ΕΤWINNING "Poetry connect us"

Candles
Days to come stand in front of us,
like a row of burning candles -
golden, warm, and vivid candles.
 
Days past fall behind us,
a gloomy line of burnt-out candles;
the nearest are still smoking,
cold, melted, and bent.
I don't want to look at them: their shape saddens me,
and it saddens me to remember their original light.
I look ahead at my burning candles.
I don't want to turn, don't want to see, terrified,
how quickly that dark line gets longer,
how quickly one more dead candle joins another.
Κεριά
Του μέλλοντος η μέρες στέκοντ’ εμπροστά μας
σα μια σειρά κεράκια αναμένα —
χρυσά, ζεστά, και ζωηρά κεράκια.

Η περασμένες μέρες πίσω μένουν,
μια θλιβερή γραμμή κεριών σβυσμένων·
τα πιο κοντά βγάζουν καπνόν ακόμη,
κρύα κεριά, λυωμένα, και κυρτά.

Δεν θέλω να τα βλέπω· με λυπεί η μορφή των,
και με λυπεί το πρώτο φως των να θυμούμαι.
Εμπρός κυττάζω τ’ αναμένα μου κεριά.

Δεν θέλω να γυρίσω να μη διω και φρίξω
τι γρήγορα που η σκοτεινή γραμμή μακραίνει,
τι γρήγορα που τα σβυστά κεριά πληθαίνουν.
 



Ανταλλαγή διαφορετικών πολιτιστικών στοιχείων μεταξύ διαφόρων λαών. Η ποίηση κοινό στοιχείο.

H ζωή του Καβάφη

Το έργο του

Μετάφραση των ποιημάτων του

H ζωή του Παλαμά

Το έργο του

Μετάφραση των ποιημάτων του

https://www.sutori.com/story/palamas 

Πέμπτη 22 Ιουνίου 2017

Τετάρτη 21 Ιουνίου 2017

Τρίτη 20 Ιουνίου 2017

Πέμπτη 15 Ιουνίου 2017

Τετάρτη 14 Ιουνίου 2017


photo collaz

Τετάρτη 7 Ιουνίου 2017

Το ψωμί της μάνας μου", του Παλαιστίνιου ποιητή Mαχμούτ Νταρουίς
"Δίχως την ευχή σου
Είμαι πολύ αδύναμος για να σταθώ
Μεγάλωσα πολύ
Δώσε μου πίσω τους χάρτες των αστεριών που είχα παιδί"
Μου λείπει το ψωμί της μάνας μου
Ο καφές της μάνας μου
Το άγγιγμά της
Φουσκώνουν μέσα μου οι παιδικές μου αναμνήσεις
Μέρα τη μέρα
Πρέπει να δώσω αξία στη ζωή μου
Την ώρα του θανάτου μου
Πρέπει να αξίζω τα δάκρυα της μάνας μου
Και αν έρθω πίσω κάποια μέρα
Βάλε με σα μαντήλι στα βλέφαρά σου
Τα κόκαλά μου σκέπασε με χλόη
Που την αγίασαν τα βήματά σου
Δέσε μας μαζί
Με μια μπούκλα απ’ τα μαλλιά σου
Με μια κλωστή που κρέμεται από το φόρεμά σου
Μπορεί να γίνω αθάνατος
Μπορεί να γίνω Θεός
Εάν αγγίξω τα βάθη της καρδιάς σου
Αν καταφέρω και γυρίσω
Κάνε με ξύλα να ανάψεις τη φωτιά σου
Σκοινί για να απλώνεις τα ρούχα σου στην ταράτσα του σπιτιού σου
Δίχως την ευχή σου
Είμαι πολύ αδύναμος για να σταθώ
Μεγάλωσα πολύ
Δώσε μου πίσω τους χάρτες των αστεριών που είχα παιδί
Για να βρω με τα χελιδόνια
Το δρόμο πίσω
Στην άδεια σου αγκαλιά.

"Μητέρα μου", Μαρία Πολυδούρη

Μητέρα μου, πόσο φρικτ βαραίνει
μοίρα σου στ νεανικό μου στθος.
λοι μου ο πόνοι καταφεύγουν πλθος
γύρω στ
θύμησή σου πο πικραίνει.
μένα, πο σ δέχτηκα ελογία
κ
᾿ γινα τ θαυμάσιο μοίωμά σου,
ς μ δεχτ σ νμαι μάρτημά σου
μνήμη σου, μαρτυρικ κι᾿ γία.
Στ μοίρα σου, πο γνώρισα σ μένα,
τ
σπαραγμένη σκέψη μου προσφέρω.
Μ
στν καρδιά μου μόνο γ θ ξέρω
πόσους μετρο
ν νεκρος τγαπημένα.
Μητέρα μου, πόσο μου λείπεις τώρα
πο
πνιχτικό, βαθ σκότος θ γίν
στ
μάταιη ζωή μου πο λο σβήνει...
χ, πώς μου λείπεις σ μία τέτιαν ρα.
"Τύψεις", Ντίνος Χριστιανόπουλος