Τρίτη 26 Φεβρουαρίου 2019
https://www.youtube.com/watch?v=gv9GJWO3MXA&fbclid=IwAR2h_4OwSt1L_Yt7wguFTJvJxctle88NTdxhyR3i6Nj503Ok7h-UUBpQ_EU
η εαρινή σύναξη των αγροφυλάκων Αβδελιώτης
Παρασκευή 22 Φεβρουαρίου 2019
Τρίτη 19 Φεβρουαρίου 2019
Κυριακή 17 Φεβρουαρίου 2019
https://sites.google.com/s/1ofBtvIS8YkRc6FpAnlT_nn-qmL20TDNq/p/15XLHYseXFurLR-BgyT9-uPMyjOegE_jl/edit
etwinning true traffic rules
Παρασκευή 15 Φεβρουαρίου 2019
https://vimeo.com/241313959
Bίντεο
Bίντεο
In 1940, 52-year-old composer Rosy Wertheim saw her new piano concerto performed in The Hague. That May, the Nazis invaded the Netherlands.
Within two years, Wertheim’s rights – and the rights of her fellow Dutch Jews – would be severely curtailed, then eliminated entirely. Initially this meant relocating Jewish musicians to the back rows of the storied Concertgebouw Orchestra. But by May of 1941 it meant firing them outright. (By 1944, the Concertgebouw Orchestra’s harpist, Rosa Spier, was imprisoned in Theresienstadt.)
In late 1941, the Nazi Kultuurkamer was established in the Netherlands. In order to work, artists, actors, authors, and musicians were forced to pledge written loyalty to the Nazis. Censorship would follow if deemed necessary. Wertheim subsequently withdrew from music entirely and escaped to the countryside, where she went into hiding. She was unsure if she’d ever emerge.Rosalie Marie Wertheim was born on 19 February 1888 in Amsterdam, the eldest of Johannes and Adriana Wertheim’s four children. Johannes was a stockbroker, and the family was wealthy and well-respected. The Wertheimpark, the oldest park in the city, was actually named after her grandfather Abraham. (It is now the location of an Auschwitz memorial, constructed of broken mirrors and containing the cremains of Holocaust victims.)As a child, Rosy hated practicing the piano (she “preferred improvising”). That led to an interest in composing, but she quickly ran into a brick wall, realizing that she’d need extensive training in harmony and theory in order to give full voice to her musical ideas. Perhaps consequently, as a teenager, her professional ambitions didn’t lay so much in the direction of music; instead, she decided she wanted to become a social worker, or at least pursue some kind of career that would involve caring for the poor. But her parents dissuaded her (“they didn’t want me to be confronted with unpleasant things,” she said), and they opted to send her to a boarding school in Neuilly, France, where she continued her piano lessons.
But her fascination with fixing society’s ills proved more than just a teenage phase. After she returned to Amsterdam, she attended the School of Social Sciences and enrolled in a two-year program where she learned about poverty and politics. She also continued studying music, and composed. Wertheim soon discovered that she could combine her two great passions by using music to improve the lives of the marginalized. She taught piano to poor children and conducted choirs made up of singers from disadvantaged (and often Jewish) neighborhoods. “These activities were most satisfying because I could ventilate my musical talent and my social inclinations,” she later remembered. “It was a big workload but it gave me great fulfillment, also because my musical friends supported me.”
Σάββατο 2 Φεβρουαρίου 2019
Πριν από 48 έτη, στις 2 Φεβρουαρίου, υπογράφηκε στην πόλη Ραμσάρ η Διεθνής Σύμβαση για τους Υγροτόπους. Από το 1997, η ημέρα αυτή καθιερώνεται ως Παγκόσμια Ημέρα Υγροτόπων και η Γραμματεία της Σύμβασης Ραμσάρ παρακινεί τις δημόσιες υπηρεσίες, την ακαδημαϊκή κοινότητα, φορείς και οργανισμούς, περιβαλλοντικές οργανώσεις και ομάδες πολιτών, να αναλάβουν δράση και να συμβάλλουν στην ευαισθητοποίηση του κοινού σχετικά με τον ρόλο των υγροτόπων ως πολύτιμες νησίδες ζωής, αλλά και για την αναγκαιότητα προστασίας και διατήρησής τους.
Ο φετινός εορτασμός εστιάζει στη σχέση των υγροτόπων με την κλιματική αλλαγή, προβάλλοντας το μήνυμα ότι δεν είμαστε ανίσχυροι απέναντι στην κλιματική αλλαγή, καθώς οι υγρότοποι μπορούν να λειτουργήσουν ως φυσική ασπίδα προστασίας.
H προστασία των υγροτόπων και η διατήρησή τους σε καλή κατάσταση, πέραν της σημασίας που έχει για τη βιοποικιλότητα, συμβάλλει στον μετριασμό των καταστροφικών επιπτώσεων της κλιματικής αλλαγής, στη σταθεροποίηση των ακτών που κινδυνεύουν από διάβρωση, στη βελτίωση της ποιότητας του πόσιμου νερού μέσω της συγκράτησης ιζημάτων και τοξικών ουσιών, στην ανάπτυξη οικονομικών δραστηριοτήτων (γεωργία, κτηνοτροφία, αλιεία, τουρισμός) και στη γενικότερη βελτίωση της ποιότητας ζωής των κατοίκων μέσω δράσεων αναψυχής και εκπαίδευσης.
Σύμφωνα με τη Σύμβαση Ραμσάρ, η συχνότητα των καταστροφών παγκοσμίως έχει διπλασιαστεί τα τελευταία 35 έτη και το 90% αυτών σχετίζεται με το νερό. Οι παράκτιοι υγρότοποι, ελαττώνουν τη δύναμη των κυμάτων και των καταιγίδων, ακόμη και φαινομένων όπως το τσουνάμι, προφυλάσσοντας το 60% περίπου των ανθρώπων που ζει και εργάζεται κοντά στις ακτές, από τις πλημμύρες, την καταστροφή της περιουσίας τους και την απώλεια της ίδιας της ζωής τους. Οι εσωτερικοί υγρότοποι, όπως οι λίμνες και οι ποταμοί, αμβλύνουν τις πλημμυρικές αιχμές, καθώς συγκρατούν τα πλημμυρικά ύδατα και τα ελευθερώνουν σε ελεγχόμενο ρυθμό, εμπλουτίζοντας παράλληλα τα υπόγεια ύδατα.
Ο ρόλος των υγροτόπων είναι πολύτιμος, αρκεί να μην καταστρέφονται ή να μην υποβαθμίζονται. Ως παράδειγμα, οι υγρότοποι όταν αποξηραίνονται ή καταστρέφονται, απελευθερώνουν στην ατμόσφαιρα το διοξείδιο του άνθρακα που είχαν αποθηκευμένο για αιώνες. Από την άλλη πλευρά, οι ίδιοι οι υγρότοποι επηρεάζονται από την κλιματική αλλαγή, η οποία, κυρίως λόγω παρατεταμένων και συχνότερων επεισοδίων ξηρασίας, αναμένεται να δράσει σε συνέργεια με τις ανθρωπογενείς πιέσεις (π.χ. αποξήρανση, ρύπανση, υπεράντληση υδάτων, καταστροφή φυσικής βλάστησης).
Από τη δεκαετία του 1970 έως σήμερα έχει χαθεί σχεδόν το 35% των υγροτόπων παγκοσμίως. Επιτακτική είναι η ανάγκη, οι στρατηγικές που αφορούν στην κλιματική αλλαγή να λάβουν υπόψη την αειφορική διαχείριση και τη συνετή χρήση των υγροτοπικών πόρων. Από τα υγροτοπικά συστήματα, πολλά εφήμερα αναμένεται να εξαφανιστούν και πολλά και συρρικνωθούν εάν δεν μετριαστούν οι πιέσεις και δεν ληφθούν άμεσα μέτρα προστασίας και αποκατάστασής τους.
Προς την κατεύθυνση της καταγραφής και της προστασίας των ελληνικών υγροτόπων, το Ελληνικό Κέντρο Βιοτόπων-Υγροτόπων (ΕΚΒΥ), στο πλαίσιο του Διακρατικού Προγράμματος Εδαφικής Συνεργασίας της Βαλκανικής Μεσογείου με τίτλο «Βελτίωση της αποτελεσματικότητας στη διατήρηση των υγροτοπικών οικοσυστημάτων (Improving the conservation effectiveness of wetlands) - WetMainAreas)», καταρτίζει, με τη στήριξη του Υπουργείου Περιβάλλοντος και Ενέργειας και του Εθνικού Αστεροσκοπείου Αθηνών, λεπτομερή απογραφικό κατάλογο φυσικών και τεχνητών υγροτόπων με έκταση έως και ένα στρέμμα.
Σύμφωνα με τα πρώτα αποτελέσματα του έργου, στην Κεντρική Μακεδονία απογράφηκαν περισσότεροι από 188 φυσικοί και 266 τεχνητοί υγρότοποι (συνολικής έκτασης 43.534 εκτάρια). Από αυτούς, οι 335 υγρότοποι συνολικής έκτασης 3.370 εκταρίων (144 φυσικοί και 191 τεχνητοί) βρίσκονται εκτός περιοχών του Δικτύου NATURA 2000 και συνιστούν πράσινες υποδομές και νησίδες βιοποικιλότητας. Τα δεδομένα αυτά αποτελούν σημαντική πηγή πληροφόρησης στο πλαίσιο της διαχείρισης και προστασίας των τύπων οικοτόπων και των ειδών προτεραιότητας για την Ευρώπη και την Ελλάδα, της διαχείρισης των υδάτων και των πλημμυρών, καθώς και του χωρικού σχεδιασμού ευρύτερα.
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)