Χειμώνας ξανά

όλα είναι γιορτινά

καμπάνες χτυπούν.

Χιόνι απαλό

χριστούγεννα χαρωπά

ζεστή αγκαλιά.

Άκούω φωνές

από τα παράθυρα

ακούω παιδιά.

'Ανοιξη ήρθε

βρε παιδιά έξω

είναι όλο χαρά.

Μέσα στη νύχτα

κάτω απ' τα σκεπάσματα

κοιτώ τα άστρα.

Πρωινά σπουργίτια

ακούμε όλοι μαζί

στα βουνά μακριά.

Δημήτρης.

Κι αναρωτιέμαι τι θ' απογίνει ο κόσμος

σαν ο ουρανός στερέψει,

σαν η θάλασσα των ονείρων μας

βουλιάξει στην οδύνη της ανθρώπινης σκέψης

θ' απομείνει μονάχα μια αγγελόμορφη εικόνα

κι η σκέψη θρύψαλα στην ορμή

του αμετανόητου ανέμου.

Ήλιος ανατέλλει

την πλάση αναγεννά

γαλήνη σκορπά.

Γλυκιά μελωδία

ανάμνηση παλιά ξυπνά

τραγούδι ανάσα.

'Aστραπές ρίχνει

μα τον ήλιο δεν βλέπεις

σαν είναι σβηστός.

Το δέντρο ψηλό

μα το ποτάμι ρέει

αλλά δεν κλαίει.

Δίπλα σου είμαι

τριαντάφυλλό μου ζω

για να σε κοιτώ.

Χιόνι σαν πέφτει

άστρα όλα γίνονται

πάπλωμα ζεστό.

Η θάλασσα μπλε

μα τα καράβια λευκά

πλέουν πάνω της.

Μπλε το χρώμα της

σαν ο ουρανός κοιτά

και τη φωτίζει.

Πλώρη ανοίγω

θέλω πολύ να φύγω

να ζήσω ξανά.

Το ποτάμι γη

μα ο ουρανός ζωή

έρχονται μαζί.

Βροχή χαλάζι

είναι όλη η ζωή

σαν καταστροφή.

Άνθος γίνεσαι

του ουρανού αστέρι

το φως θα φέρει.

Πάπλωμα ζεστό

ο όμορφός μου κήπος

γίνεται ξανά.

Μαύρη η ζωή

μαύρο τριαντάφυλλο

γίνομαι ξανά.

Θεοδώρα