«Η
ζωή εν τάφω» του
Στράτη Μυριβήλη, άρχισε να σχεδιάζεται
μέσα στα χαρακώματα του Α' Παγκοσμίου
Πολέμου, στην προκάλυψη του Μοναστηριού
της Σερβίας. Ένα κεφάλαιο κιόλας
δημοσιεύτηκε από τότε στην εφημερίδα
Νέα Ελλάδα, που έβγαινε στη Θεσσαλονίκη
το 1917. Mετά τη Μικρασιατική Καταστροφή,
το πρώτο σύνολο μπήκε σαν επιφυλλίδα
στη βδομαδιάτικη "Καμπάνα" της
Μυτιλήνης.
Με
τη.. «Ζωή
εν τάφω»,
ο Στράτης Μυριβήλης, ζωντανεύει σε ένα
κλασικό για τα ελληνικά γράμματα έργο
- ύμνο στη ζωή και την ειρήνη - τις μνήμες
του από τα χαρακώματα του Α' Παγκοσμίου
Πολέμου. Μιλάει με τη φωνή - με τα
χειρόγραφα καλύτερα - του λοχία Κωστούλα.
«Η
ζωή εν τάφω», δίκαια έχει χαρακτηριστεί
ως ένα από τα καλύτερα αντιπολεμικά
βιβλία. Μάλιστα, δε θα ήταν υπερβολικό
να χαρακτηριστεί ως το βιβλίο του
πολέμου, με την έννοια, φυσικά, ότι είναι
το κατεξοχήν βιβλίο που "βάλλει"
εναντίον του χειρίστου δεινού της
ανθρωπότητας.
Ο
Στράτης Μυριβήλης, ψευδώνυμο του
Ευστράτιου Σταματόπουλου, ήταν το πρώτο
από τα πέντε παιδιά του Χαράλαμπου και
της Ασπασίας Σταματοπούλου. Μέτριος
μαθητής, παίρνει το απολυτήριό του από
την Αστική Σχολή Συκαμιάς το 1903. Εκεί,
ο σχολάρχης Σπύρος Αναγνώστου, με το
κιτρινισμένο δάχτυλό του πάνω στον
ανοιγμένο ελληνικό χάρτη, έκανε περιπάτους
πάνω στα Βαλκάνια, στη Μικρασία και μέσα
στις ελληνικές θάλασσες, περιπάτους
αντάξιους της Μεγάλης Ιδέας. Έτσι
ξεκινάει ο Μυριβήλης το πρώτο κεφάλαιο
του βιβλίου του Απ' την Ελλάδα. Από τον
Σεπτέμβριο της ίδιας χρονιάς έως το
1909 φοιτά στο Γυμνάσιο Μυτιλήνης και
στο Γυμνάσιο των Κυδωνιών. Στα γυμνασιακά
θρανία η επαφή του με σημαντικά κείμενα
του δημοτικισμού Το Ταξίδι του Ψυχάρη,
Ο Δωδεκάλογος του Γύφτου του Κωστή
Παλαμά, η Ιλιάδα του Αλέξανδρου Πάλλη,
τα διηγήματα του Αργύρη Εφταλιώτη, Τα
Λόγια της Πλώρης του Ανδρέα Καρκαβίτσα,
αλλά και ανέκδοτα χειρόγραφα ποιήματα
του Γρυπάρη που κυκλοφορούσαν κάτω από
τα θρανία διαμορφώνουν πρώιμα τη
λογοτεχνική και γλωσσική του συνείδηση.
Πεζογραφήματά του ήδη δημοσιεύονται
σε περιοδικά της Σμύρνης και
της Μυτιλήνης.
Ο
Στράτης Μυριβήλης πήρε το ψευδώνυμό
του απο το βουνό Μιριβίλι, στην πλαγιά
του οποίου βρίσκεται η γενέτειρά του
και διακρίθηκε κυρίως ως πεζογράφος
έργων φαντασίας. Η πρώτη εμφάνιση του
στη λογοτεχνία καταγράφηκε με
τη συλλογή διηγημάτων Κόκκινες Ιστορίες,
που δημοσιεύθηκε στη Μυτιλήνη το 1915.
Ακολουθεί «Η Ζωή εν Τάφω», πρώτα σε
συνέχειες από την εφημερίδα «Καμπάνα»
και σε πρώτη έκδοση το 1924. Η δεύτερη
έκδοση έγινε το 1930 και ήταν σημαντικά
αναθεωρημένη και προσαυξημένη με νέα
κεφάλαια. Πραγματοποιήθηκαν άλλες
πέντε, όλες ξαναδουλεμένες. Η έβδομη
και οριστική έκδοση δημοσιεύθηκε το
1955. Ο Στράτης Μυριβήλης έγραψε άλλα δύο
μυθιστορήματα. Αυτά είναι «Η Δασκάλα
με τα Χρυσά Μάτια» το 1933 και «Η Παναγιά
η Γοργόνα», το 1949.
Έγραψε
τρεις νουβέλες: «Ο
Βασίλης ο Αρβανίτης»,
που στην τελική του μορφή δημοσιεύθηκε
το 1943, «Τα
Παγανά»
το 1944 και «Ο Παν» το 1946. Εκτός από τη
συλλογή Διηγήματα που δημοσιεύθηκε το
1928, οι άλλες συλλογές διηγημάτων φέρουν
χρωματικούς τίτλους: «Το
Πράσινο Βιβλίο»
(1935), «Το
Γαλάζιο Βιβλίο»
(1939), «Το
Κόκκινο Βιβλίο»
(1952) και «Το
Βυσινί Βιβλίο»
(1959). Δημοσίευσε δύο συλλογές λυρικών
πεζογραφημάτων: «Το
Τραγούδι της Γης»
(1937) και «Μικρές
Φωτιές»
(1942) και κατέγραψε ταξιδιωτικές εντυπώσεις:
«Απ'
την Ελλάδα»
(1954) και «Ολυμπία»
(1958). Μία συλλογή χρονογραφημάτων
δημοσιεύθηκε με τον τίτλο «Πτερόεντα»,
ενώ ιδιαίτερα σημαντικά είναι και τα
κριτικά μελετήματα. Τα τρία μυθιστορήματα
και «Ο Βασίλης ο Αρβανίτης» μεταφράστηκαν
σε ξένες γλώσσες, φανερώνοντας την
απήχηση του έργου του και στο εξωτερικό.
http://www.ert-archives.gr/V3/public/main/page-assetview.aspx?tid=8485&tsz=0&act=mMainView
https://www.tes.com/lessons/t7nOlT8Yxu8quA/manolis-anagnostakis
ΔΕΣ ΤΑ ΒΙΝΤΕΟ
https://www.tes.com/lessons/t7nOlT8Yxu8quA/manolis-anagnostakis
ΔΕΣ ΤΑ ΒΙΝΤΕΟ