Παιδικές αναμνήσεις

Άδειοι τοίχοι φωτισμένοι από μια παλιά λάμπα,
θαλπωρή απ' την αναμμένη ξυλόσομπα,
το χώρο γέμιζε τραπέζι με βάζο από λουλούδια,
τ' απόγευμα τα τζιτζίκια πριονίζουν τον αέρα.

Από μακριά ο ήχος της θάλασσας ακουγόταν,
τ' αεράκι δρόσιζε με μυρωδιά πεύκου,
καταπράσινα απέραντα λιβάδια, ζεστό χάδι,
κόρη του ήλιου με στεφάνι από λευκά δάκρυα.

διάσπαρτα εαρινά λουλούδια,  βότσαλα αστέρια λαμπερά,
τύλιγε ανεπαίσθητο τούλι, πρόσωπο φωτεινό,
φεγγάρι ολόγιομο, μονοπάτι αμφιβολίας.

Πλησιάζοντας ελαφριά ομίχλη θάμπωνε το τοπίο.

Τούλι φωτεινό
δρόσιζε μυρωδιά πεύκου
πράσινα λιβάδια

Εαρινά λουλούδια,
στεφάνι λευκά δάκρυα,
κόρης του ήλιου

Βίκη Δογάνη