Δέντρα σιωπηλά
η φυσαρμόνικα κλαίει
βοριάς, καταχνιά.

Η μέρα σταχτιά
λυπημένο γιασεμί
μάτια η βροχή.

 Ο χρόνος βράχος
κύμα κάνεις την ψυχή
και τον λειαίνεις.

 Νύχτα παγερή
βούιζε ο άνεμος
τσουχτερός αέρας