Ο ποιητής, πεζογράφος και
δημοσιογράφος Γεώργιος Δροσίνης γεννήθηκε στις 9 Δεκεμβρίου 1859, σ' ένα αρχοντικό της Πλάκας.
Καταγόταν από οικογένεια αγωνιστών του Μεσολογγίου. Χάρη στη φιλομάθειά του,
αλλά και στις οικονομικές δυνατότητες που είχαν οι γονείς του, σπούδασε νομικά
και φιλολογία στο Πανεπιστήμιο της Αθήνας και στη συνέχεια Ιστορίας της Τέχνης στη
Λειψία, στη Δρέσδη και στο Βερολίνο.
Από το 1889 ως το 1897 υπήρξε
διευθυντής του περιοδικού Εστία, που ο ίδιος
μετέτρεψε σε εφημερίδα το 1894. Την ίδια περίοδο ίδρυσε και διηύθυνε τα
περιοδικά Εθνική Αγωγή και Μελέτη,
καθώς και το ετήσιο Ημερολόγιον της Μεγάλης Ελλάδος.
Το 1899 μαζί με τον Δημήτριο Βικέλα ίδρυσαν το Σύλλογο
προς διάδοσιν ωφελίμων βιβλίων, που εξέδωσε λογοτεχνικά έργα,
λαογραφικές και άλλες μελέτες. Το 1901 ίδρυσε τις σχολικές βιβλιοθήκες και το
1908 το εκπαιδευτικό μουσείο. Ποιητής
της νέας αθηναϊκής σχολής -όπως και ο Κωστής Παλαμάς, με
τον οποίο υπήρξε στενός φίλος- χρησιμοποίησε τη δημοτική γλώσσα από τις πρώτες
του δημιουργίες και άντλησε στοιχεία από τα δημοτικά τραγούδια και τη λαϊκή
παράδοση. Ως πεζογράφος, χρησιμοποίησε αρχικά την καθαρεύουσα, για να στραφεί
κι εκεί αργότερα στη δημοτική, με το διήγημά του Το
βοτάνι της αγάπης (1901).