Θαυμάστε καλά τη σελήνη

πριν να κοπούν

του ποταμού τα βούρλα.

Το λελέκι κρώζει μ’ ένα παράπονο

που γδέρνει την μπανανιά.

Άνεμος ποταμίσιος

καλοκαιρινό κιμονό

δρόσος νυχτερινή.

Ψαράδικη καλύβα

μες στις γαρίδες

ένας γρύλλος.

Από την άκρη του χόρτου

ακριβώς όταν πέφτει

παίρνει πέταγμα η λιμπελούλα.

Πάγος νυχτερινός

ξυπνάω

το λαγήνι μου σκάει.

 Πρώτα χιόνια

μόλις που γέρνουν

τα φύλλα του ναρκίσσου.

*

Χειμωνιάτικος κήπος

η σελήνη κλωστούλα

μια φωνή εντόμου.

*

Χιόνι και χιόνι

την τελευταία νύχτα του χρόνου

κάτω από σελήνη καθαρή.

*

Τόσο στεγνό

σαν τον ξεραμένο σολομό

ο καλόγηρος στο κρύο.

*

Κανονικά απεχθάνομαι το κοράκι

αλλά σήμερα…

πάνω στο χιόνι.

*

Ήλιος του χειμώνα

σ’ ένα άλογο πάνω

η παγωμένη σιλουέτα μου.

Τρεις άντρες συναντιούνται

για να γιορτάσουν το Νέο Χρόνο

και φιλονικούν.

*

Τα πράσα ντυμένα στ’ άσπρα

τί κρύο.

*

Οι μπόρες του χειμώνα

βυθίζονται στα μπαμπού

και ησυχάζουν.

*

Η βροχή του χειμώνα πέφτει

πάνω στο στάβλο

ένα κόκορας λαλεί.

*

   Χειμερινή απελπισία

σ’ έναν κόσμο μονότονο

ο θόρυβος του ανέμου.

*

Πάνω στα ρυζοχώραφα

φασαρία από αγριόχηνες

κρύες βροχές του χειμώνα.

*

Κάρβουνα κάτω από τη στάχτη

στον τοίχο

η σκιά του καλεσμένου.

*

Με αποκάλεσαν με

το όνομα του διαβάτη

πρώτες βροχές του χειμώνα.

*

Εκτεθειμένος στην κακοκαιριά

και παραιτημένος πώς κόβει

το κρύο το σώμα μου.

Τυλίγοντας τα γλυκάκια

με το άλλο χέρι διώχνει

τα μαλλιά του μετώπου.

*

Μην ξεχνάς ποτέ

τη μοναχική γεύση

της λευκής δροσιάς.

Ο ήχος του κουπιού

κόντρα στο νερό

παγωμένα σπλάχνα

τη νύχτα δάκρυα.

*

Και τώρα

ας θαυμάσουμε χιόνι

μέχρι να πέσουμε εξαντλημένοι.

*

Χειμερινό ησυχαστήριο

πάνω στο στολισμένο παραβάν

γερνάνε τα πεύκα.

Ούτε μια στάλα δροσιάς

δεν πέφτει απ’ το χρυσάνθεμο

παγωμένο.

*

Θα ζητούσα δανεικά να κοιμηθώ

τα ρούχα του σκιάχτρου

πάγος μεσονύκτιος.

Σχεδόν χειμώνας

μέσα από τη μπόρα

το σχήμα της σελήνης.

*

Αν μιλάω κρυώνω στα χείλη

άνεμος του φθινοπώρου.

Το χιόνι που πέφτει

είναι άλλο εφέτος;

*

Άρρωστος στο ταξίδι

τα όνειρά μου

στα χέρσα υψίπεδα.

Το δέντρο θέλει ειρήνη

μα ο άνεμος

δεν συγκατανεύει.

Στην άναστρη νύχτα

με οδηγεί η καρδιά.

 Καθισμένος στην κοιλάδα

απεραντότητα πιο σύντομη

από την καταιγίδα.

 Το χιόνι στην κορυφή

νομίζει είναι αιώνιο

μα είναι μονάχα

το όνειρο του ηφαιστείου.

Μπασσό