Ο Ήλιος εβασίλεψε,
-Έλληνα μου, βασίλεψε-
και το Φεγγάρι εχάθη
κι ο καθαρός Αυγερινός που πάει κοντά την Πούλια,
τα τέσσερα κουβέντιαζαν και κρυφοκουβεντιάζουν.
Γυρίζει ο Ήλιος και τους λέει, γυρίζει και τους κρένει:

«Εψές οπού βασίλεψα πίσω από μια ραχούλα,
άκ' σα γυναικεία κλάματα κι αντρών τα μοιργιολόγια
γι' αυτά τα 'ρωικά κορμιά στον κάμπο ξαπλωμένα,
και μες στο αίμα το πολύ είν' όλα βουτημένα.
Για την πατρίδα πήγανε στον Αδη, τα καημένα».

Γιάννης Μακρυγιάννης, Απομνημονεύματα

"ΤΣΟΛΙΑΣ" - "ΕΥΖΩΝΟΣ"
τουρκικό çul < αραβικό cull = κουρέλι, ευτελές ύφασμα, παλιόρουχο.(ομόρριζη με το τσόλι και το τσούλι).

Κατά τον Ν. Σαραντάκο, η παλαιότερη ανεύρεση της λέξης είναι στον "Ζητιάνο" του Καρκαβίτσα (1896), όπου τσολιάς φαίνεται να είναι ο ορεσίβιος που φοράει φουστανέλα κι όχι ‘φράγκικα’, ο "βλάχος". Αυτό ταιριάζει με την ερμηνεία που δίνουν τα παλιά λεξικά Πρωίας & Δημητράκου: ο φορών τσόλια· επί των ευτελώς ενδεδυμένων ορεσιβίων.

Με βάση τα παραπάνω, πιθανότατα ο "τσολιάς" προέρχεται από το τσόλι και μάλλον χρησιμοποιήθηκε αρχικά για τους κακοντυμένους ορεσίβιους και μετά για τους ευζώνους.

Κατά τον Γ. Μπαμπινιώτη: "φαίνεται ότι τη λέξη χρησιμοποίησαν μειωτικά οι Τούρκοι για τους κλέφτες και τους αρματολούς, επειδή η φουστανέλα ήταν ραμμένη από πολλά μικρά κομμάτια υφάσματος.

Οι Εύζωνοι < ευ + ζώννυμι: είναι επίλεκτοι στρατιώτες του ελληνικού στρατού, ευρύτερα γνωστοί ως τσολιάδες, από τη στολή που καθιερώθηκε επίσημα από τον Όθωνα, την οποία έφερε και ο ίδιος σε επίσημες εμφανίσεις.

Μέσα από την ιστορική δράση των ευζωνικών ταγμάτων, οι εύζωνες έχουν αναχθεί σε σύμβολα γενναιότητας για τον ελληνικό λαό. Στις μέρες μας «εύζωνες» καλούνται οι στρατιώτες της Προεδρικής Φρουράς, οι οποίοι εκτελούν αποστολές συμβολικού χαρακτήρα, με κεντρική τη φύλαξη του Μνημείου του Άγνωστου Στρατιώτη και του Προεδρικού Μεγάρου.