H «Oφηλία» του Βρετανού Sir John Everett Millais, ολοκληρώθηκε μεταξύ του 1851 και 1852. Βρίσκεται στην Tate Britain στο Λονδίνο. Απεικονίζει την Οφηλία,ένα πρωταγωνιστικό χαρακτήρα από το έργο του William Shakespeare «Άμλετ» να τραγουδά λίγο πριν πνιγεί. 

“Fell in the weeping Brooke, her clothes spread wide,

And Mermaid-like, a while they bore her up,

Which time she chanted snatches of old tunes,

[…]

Till that her garments, heavy with her drink,

René Magritte, Domain of Arnheim (1962)

Μια από τις λιγότερο γνωστές ιστορίες του Edgar Allan Poe, δίνει τον τίτλο της σε ένα έργο του Μαγκρίτ, που φιλοτέχνησε το 1962. «Arnheim» στα γερμανικά σημαίνει αετοφωλιά και πολλοί θεωρούν ότι είναι ένα από τα πιο βαθιά και όμορφα έργα του Πόε και ένα από τα πολύ λίγα στα οποία μας δίνεται η δυνατότητα να ρίξουμε μια φευγαλέα ματιά στον αληθινό εσώτερο κόσμο ενός συγγραφέα που η σύντομη, γεμάτη προσωπικές τραγωδίες ζωή του, επέδρασε καταλυτικά στις «αλλόκοτες» λογοτεχνικές του ιστορίες, στις οποίες κυριαρχούν η φθορά, ο θάνατος, ο φόβος, η θλίψη, αλλά και η ειρωνεία και το μαύρο χιούμορ. Η σύντομη αυτή ιστορία του Πόε εκδόθηκε για πρώτη φορά το 1847.

The garden like a lady fair was cut,

That lay as if she slumbered in delight,

And to the open skies her eyes did shut.

The azure fields of Heaven were ‘sembled right

In a large round set with the flowers of light.

The flowers de luce and the round sparks of dew

That hung upon their azure leaves did shew

Like twinkling stars that sparkle in the evening blue.