Neftali Ρικάρντο Ρέγιες, περισσότερο γνωστή με το ψευδώνυμο Πάμπλο Νερούδα γεννήθηκε στο Parral, της 12ης Ιουλίου, 1904 και πέθανε στο Σαντιάγο στις 23 Σεπτεμβρίου 1973. Ο γιος ενός σιδηροδρομικού, σπούδασε γαλλικά για δύο χρόνια στο Παιδαγωγικό Ινστιτούτο του Πανεπιστημίου Χιλή, συμμετέχοντας ενεργά στην πολιτική σπουδαστών.

Διορίστηκε Γενικός Πρόξενος της Χιλής στη Ρανγκούν, Βιρμανία, το 1927, Νερούδα θα συνεχίσει τις διπλωματικές την καριέρα του στην Τζακάρτα, Μαδρίτη (κατά την περίοδο του Ισπανικού Εμφυλίου Πολέμου) και το Μεξικό, όπου ήταν πρεσβευτής 1940-1942.

Εκλεγεί γερουσιαστής το 1945, παρέμεινε στην εξορία στο Παρίσι από το 1948 έως το 1952. Το 1971 διορίστηκε πάλι πρεσβευτής της Χιλής, σήμερα στο Παρίσι, και έλαβε το βραβείο Νόμπελ για τη λογοτεχνία.

Give me nights perfectly quiet,​ I looking up at the stars; 

Give me odorous at sunrise a garden of beautiful flowers, 
where I can walk undisturb'd; ​

Give me to warble spontaneous songs, reliev'd, recluse 
by myself, for my own ears only;​

Give Me the Splendid Silent Sun."

For poets must decide at critical moments in their lives, 

in peacetime and at war, whether to retreat or engage: 

a defining feature of the human condition. 

One step back then one step forward, and vice versa, 

over and over again; in that interval lie our hopes and fears.​

  

 In spring, the green leaves grow,

Tree branches sway to and fro,

And its beauty begins to show.

                                                                                                                                                                In summer, the leaves have bloomed,

Its delicate branches are finely groomed,

And our eyes become consumed.

                                                                                                                                                                    In fall, the leaves turn brown,

Then it loses Nature’s gown,

When the leaves have fallen down.

                                                                                                                                                                    In winter, the tree seems dead,

When all it did was go to bed,

It’s just getting ready for what lies ahead