'Iσσα Κομπαγιάσι

μεταγραφή: Γιώργος Μπλάνας

Μια πεταλούδα στον κήπο. Το παιδάκι μπουσουλάει, εκείνη πετάει. Μπουσουλάει-πετάει…

*

Νύχτα. Φεγγάρι. Τα σαλιγκάρια τραγουδούν στο τσουκάλι.

*

Στο φρέσκο χορτάρι αφήνει η μοντέρνα γυναίκα τον τύπο των γλουτών της.

*

Ανάμεσα στα κόκκινα άνθη της δαμασκηνιάς

στεγνώνει η γάτα η βρεγμένη.

*

Μια ζωή την έχουμε. Χλωρά καλάμια, παρακαλώ, στο νεκροκρέβατό μου.

*

Άνθισαν οι κερασιές. Κάτι πεθαίνει. Ετοιμαστείτε.

*

Φυσάει. Μας έπνιξε στη σκόνη ο θάνατος.

*

Μυρίζονται, μυρίζουν, οι ερωτευμένες γάτες.

*

Βρέχει άνοιξη στην πόρτα της αγάπης μου.

*

Όταν ερωτεύονται τα νιάτα, βρέχει στα ψηλά βουνά.

*

Κι η αγριόγατα στον έρωτα γατούλα είναι.

*

Βρόμικος, κοντός, σκονισμένος ο θάμνος. Κι όμως ανθίζει.

*

Έπεσε ένα φύλλο. Έβαλε το καπέλο του το σκυλί και πάει…

*

Ούτε κι αυτός έχει όρεξη να μαζέψει το χιόνι: το σκιάχτρο.

*

Μοιάζει σαν να διαβάζει ένα βιβλίο στον ουρανό της νύχτας: βατράχι.

*

Για να βγάλει το ψωμί του το αηδόνι πέφτουν τα φύλλα.

*

Τα παιδιά που παίζουν παριστάνοντας του κορμοράνους, είναι συχνά πιο όμορφα

από τους κορμοράνους.

*

Δεν ξέρω οι άνθρωποι… πάντως τα σκιάχτρα κάποτε λυγίζουν.

*

Κοιμάται, ξυπνάει, χασμουριέται

η γάτα και πάει να κάνει έρωτα.

*

Ζούμε σκαρφαλωμένοι στη σκεπή

της κόλασης για να δούμε τα λουλούδια.

*

Άνοιξη στο καλύβι μου: μια ομίχλη σαν γιγάντια φιγούρα κάποιου που κοιμάται.

*

Ο τόπος μου: ακόμα κι η ομίχλη είναι αρχαία.

*

Η ζέστη σήμερα θολώνει τα πάντα: ετούτοι οι δυο τάφοι μοιάζουν με παλιούς καλούς φίλους.

*

Στο τέλος τέλος, το νέο χορτάρι είναι… ε, ναι, λοιπόν: νέο!

*

Όταν το αηδόνι κρύβεται στο πεύκο… τραγουδάει το πεύκο!

*

Τιθασεύοντας τη σάρκα κινείται ανάμεσα στ’ αγκάθια… το βατράχι.

*

Το γέρικο σκυλί κοιτάζει σαν ν' ακούει τα σκουλήκια να τραγουδούν βαθιά στη γη.

*

Ο κόσμος: να βαράς μύγες σ’ ένα μικρό χέρσο χωράφι.

*

Ξημερώνει. Οι άνθρωποι φορούν τα πρόσωπά τους.

*

Όσο πετούν μπεκάτσες, οι άνθρωποι θα πεθαίνουν.

*

Το ίδιο σκοτάδι φορούν οι άνθρωποι, όταν πέφτουν τα φύλλα στα βουνά.

*

Όπου γυρίσω να κοιτάξω: βιολέτες. Τι μοναξιά κι αυτή!

*

Από πού έρχονται τα ουράνια τόξα;

*

Πώς άνθισαν έτσι τα λιβάδια; Κάτι κάνει εκεί κάτω ο νεκρός πατέρας μου.

*

Στο κεφάλι του αρχιερέα κάνουν έρωτα οι μύγες.

*

Πεθαίνουμε ένας ένας. Σε λίγο αρχίζει η γιορτή των καντηλιών.

*

Κάθε Πρωτοχρονιά, ξαναγίνομαι παιδί. Κάτι είναι κι αυτό!

*

Δύο πρώτου: γεράσανε κιόλας τα χέρια μου.

*

Ω θεέ της νέας χρονιάς, βοήθησέ μας

ν’ αντέξουμε κι ετούτη τη χρονιά!