Translate

Τετάρτη 29 Ιουνίου 2016

NemO's and Nulo in Sicily


NemO’s and Nulo have collaborated in the creation of the large-scale mural entitled Half in Gibellina in Sicily. The small town was completely obliterated in the 1968 Belice earthquake, and the Gibellina Nuova was built some 11 kilometers from the old town, in the slow and painful process of reconstruction. Ludovico Corrao, the mayor of the town at the time, decided to save the cultural and artistic legacy of the town by inviting contemporary artists to bring their creativity and help rebuild the earthquake-stricken town who helped in the prevention of cultural isolation of Gibellina. Fast forward to present times,a  similar thing is happening again and Nulo and NemO’s were invited to bring the wall they painted on back to life. They made an unimportant, remote place beautiful again, drawing the attention of the public, and leaving a tangible contribution to the small town by creating a new social and urban dynamics.
 The necessity of the opposite forces, of the light and dark, is suggested and explored in the new body of works employing stencil, hand painting, and screen-printing techniques. 
Finishing with whom we started, it’s Greg Gossel once again, with another one of his Pop art pieces dedicated to superheroes. Bad Dream (Yellow) is a 2014 painting showing Catwoman fighting a bad guy in a dreamy, color-splashed atmosphere.


Το πέρασμα του χρόνου

O ήλιος έγερνε στη δύση, μόλις εβασίλεψε
ο αέρας διάφανος τα ξερά φύλλα στροβιλίζονται
μες στην άβυσσο του χρόνου ανθίζουν χαμολούλουδα
φυτρώνουν στις άκρες του δρόμου βραχωμένο νησί.

Τεράστιοι ογκόλιθοι απλώνονται έρημοι
τριαντάφυλλα, άνθη μηλιάς μπουμπούκια κερασιάς
στέκουν δίπλα δίνοντας ζωή στη μονοτονία.
B.Δογάνη
Drifting leaves
in the autum air
farewell song.

Nature reheal
seeds break through eager for sun
a race to full bloom.

Summer sunshine
orange readside lilies
a strange beauty

A scent of flowers
children throw hats catch the sun
summer is there

Watching the sunrise
sunken treasure
comes to light

Angels in the snow
white crystals flashes
the children excited.

Τρίτη 28 Ιουνίου 2016




Χορευτικός σύλλογος Παλλήνης 

Παρασκευή 24 Ιουνίου 2016

Κοιτώ το φεγγάρι
Καθόμουν σε βράχια και θρηνούσα το ναυάγιο
γλιστρώντας ήρθε μουσική πάνω απ' τα κύματα
μεταμορφώθηκε με τη βοήθεια του νερού
κοράλλια πορφυρά τα μάτια μου μαργαριτάρια.


Ράντιζα μ'αρμυρά δάκρυα την άγρια θάλασσα
σάπιο σκαρίι, κουφάρι δίχως ξάρτια, δίχως σκοινιά
χωρίς πανιά ή κατάρτι φουσκωμένο πέλαγο
περπατώ στη λάσπη του αρμυρού βυθού.

Σ΄ακρογιάλια άραξα σ΄ένα βραχωμένο νησί
 απλωνόταν έρημο, άδειο με τεράστιους ογκόλιθους
στους πέτρινους τοίχους φύτρωναν βρυα, οι λειχήνες
το φεγγάρι φώτιζε τη γη, νόμιζες είναι μέρα

Kaλοκαίρι

Φεγγαρόλουστες βραδιές καντάδες μουσική νερού
βράδυ καλοκαιριού σαν αύρα μαγική Σειρήνες
γεύση από την αρμύρα της θάλασσας στο στόμα
φωτεινή αχνορόδινη ανταύγεια ξεχώριζε.

H θάλασσα απλωνόταν πολύχρωμη ανταύγειες
γαλάζιες και ρόδινες προσπέρασαν βράχους ακτής
είδαν τον ήλιο πελώριο, κατακόκκινο 
από τα κύματα να κρέμεται πορφυρό της δύσης.

Ανακάλυψε την απέραντη θάλασσα μεμιάς
το μέρος με τα λιόδεντρα, τη βλάστηση φιγούρα,
σιλουέτα βγαλμένη από τη φαντασία
τρεμόσβηνε πάνω από τη στεριά ανταύγεια

Β.Δογάνη


Tommy Ingberg - Crow, 2011

An apparent admirer of one Rene Magritte, Swedish photographer Tommy Ingberg creates minimalistic and reflecting surreal photos dealing with human nature, feelings and thoughts. His monochromatic works are inspired by the idea of expressing the abstract, and as part of his Reality Rearranged series, he managed to depict the views of the world he lives in, while incorporating recognizable surrealist symbolism like hats, birds, shadows and sky. The male figure appearing in almost all his works is probably the artist himself, in a kind of a self-portrait.


Art Nouveau
Before Modernism, the one we know today, there was another style that had similar intents, but it was ideologically one too many steps ahead of its time. Art Nouveau, which is just one of the possible ways to name this movement, was as close as one could get to the idea of modernity in the 1880s. Still, it takes some history to name a style after a common adjective such as “modern”, and so this new style that marked the turn of the 19th century was eventually called “New Art”, as it was, indeed, something truly novel at the time. Although the term Art Nouveau (after an article in the Belgian journal L’Art Moderne) has become the most usual way to address the style, it was named differently in various countries: Jugendstil in Germany, Viennese Secession in Austria, Arte nuova or Stile Liberty in Italy, and Art belle époque in France.
It is Gustav Klimt who in fact stands as a representative of the Art Nouveau painting style. Focusing on the fusion of the symbolism paintings and the above-mentioned decorative surface, Klimt rejoiced and early on rejected realism. Fusing embellishment and the flat quality of 2D, while exploring the decorative possibilities of painting, with his work Klimt reflected the period’s love for grandeur and elaboration. His own love for the majestic is seen in his use of the golden leaf, recalling the Byzantine mosaics for the building of his painted surface, which is in the end highly decorative. His love for the ornament and the belief in the equality of fine and decorative art resulted in pieces of work, which can be viewed as a mix between a designed pattern and realism, which relays on the power of symbolism. This cross between the real and the abstract is an important legacy of Klimt’s work and an important feature of the Art Nouveau Paintings.
Louis Comfort Tiffany’s remarkable artistry which spanned roughly fifty years fitted the aesthetics and the visions of Art Nouveau artists perfectly. But he wasn’t a painter, or sculptor, or just one of the designers – he was an iconic decorative arts maker, best known for his work with stained glass. Often inspired by foreign cultures and natural elements, Louis Comfort Tiffany created a vast variety of objects like pottery, mosaics, metal works, enamels and jewelry, all the while designing windows, interiors, lamps, glasses and much more. His creations can now be found across the United States and beyond, such as the Mark Twain House in Connecticut, many church windows and the White House itself, more specifically its East Room, Blue Room, Red Room, the State Dining Room and the Entrance Hall. His additions were removed in 1902.






Art Nouveau Posters – The History of the Beautiful Commercial

In addition to architecture and fine arts such as painting, any serious discussion of this important stylistic movement must consider Art Nouveau posters and the vast influence they had on the world of graphic design. Making art a daily thing for people,the poster was the means through which Art Nouveau reached a mass audience and widespread popularity. The recent advancement in printing technologies such as multiple-colour lithography, that allowed more sophisticated range of tones and easier large-scale production, resulted in a so-called poster crazeduring the late 1880s and 90s. As a dominant form of mass communication, the poster, or the so-called ‘art of the street’, was widely used to promote products and entertainment and stimulated new heights of artistic expression.
Alphonse Mucha, a Check-born artist and one of the leading figures of Art Nouveau, has completely transformed the art of the poster. The poster for Victorien Sardou’s play Gismonda featuring Sarah Bernhardt is one of his most celebrated pieces that made him famous overnight. After wandering into a Paris print shop just before the Christmas 1894 and learning that a new play opening in the New Year with Sarah Bernhardt in the lead role needed a new advertising poster, he agreed to design it in only fourteen days. He portrayed Sarah Bernhardt as an exotic Byzantine noblewoman wearing a splendid costume and an orchid headpiece from the last act of the play in a rich variety of colour and decorative detail. Mucha’s beautiful and revolutionary design has landed him an exclusive 6-year contract with the famous actress.

The Franco-Swiss decorative artist Eugène Grasset is considered to be a pioneer in Art Nouveau design. Initially emerging in the world of graphic design in 1877 with postcards and postage stamps, Grasset soon started to create commercial artwork in the form of a poster that became his forte. 
Elisabeth Sonrel was a French painter and illustrator that mainly worked in the Art Nouveau style. Her oeuvre included allegorical subject, mysticism and symbolism, portraits and landscapes. In her early years, she has also produced many posters, postcards and illustrations that were mainly portraying beautiful women with lavish hair depicted in the typical Art Nouveau decorative style. One of her most famous posters is the one for Roger et Gallet, a firm of French perfumers that specialized in toilet soap and perfumes. The poster portrays a woman surrounded with flowers and holding a bouquet of violets, referring to the newly synthesized fragrance of violet that the firm has introduced by the end of the 19th century.



Πέμπτη 23 Ιουνίου 2016

Τρίτη 21 Ιουνίου 2016

Γιατί να διαβάζω;
Έρευνες έχουν δείξει ότι η διατήρηση της πνευματικής εγρήγορσης μπορεί να επιβραδύνει (ή ακόμα και να προλάβει) την έλευση του Αλτσχάιμερ και της άνοιας, καθώς διατηρώντας το μυαλό μας ενεργό και σε δράση, αποτρέπουμε την απώλεια της δύναμής του. Όπως και κάθε μυς του κορμιού μας, έτσι και το μυαλό χρειάζεται άσκηση για να παραμείνει δυνατό και υγιές, επομένως πρέπει να το χρησιμοποιούμε όσο μπορούμε για να μην το χάσουμε. Δραστηριότητες που έχουν αποδειχθεί πολύ βοηθητικές για να διατηρήσουμε το μυαλό μας ακμαίο είναι να προσπαθούμε να λύνουμε παζλ και σταυρόλεξα ή να παίζουμε παιχνίδια όπως σκάκι.
Μπορεί επίσης να έχουμε πολύ άγχος στη δουλειά μας ή να αγχωνόμαστε για τις προσωπικές μας σχέσεις, καθώς και για αμέτρητα άλλα πράγματα καθημερινά, όμως με μια καλή ιστορία και ξεφεύγουμε. Ένα καλογραμμένο μυθιστόρημα μπορεί να μας «ταξιδέψει», ενώ ένα ενδιαφέρον άρθρο μπορεί να μας αποσπάσει την προσοχή στην παρούσα φάση και να μας βοηθήσει να αφήσουμε μακριά το άγχος και την πίεση της μέρας, χαλαρώνοντας.
Οτιδήποτε διαβάζουμε γεμίζει το μυαλό μας με καινούργιες πληροφορίες, όσα περισσότερα ξέρουμε, τόσο πιο καλά προετοιμασμένοι είμαστε να αντιμετωπίσουμε οποιαδήποτε πρόκληση βρεθεί στο δρόμο μας. Αυτό συνδέεται με το παραπάνω, καθώς όσο περισσότερο διαβάζουμε τόσο περισσότερες λέξεις μαθαίνουμε και αναπόφευκτα βελτιώνουμε το λεξιλόγιο μας χωρίς να το καταλαβαίνουμε,  είναι μια πολύ καλή δόση αυτοεκτίμησης. Μπορεί επίσης να βοηθήσει και την καριέρα μας, μιας και οι άνθρωποι που διαβάζουν και μιλούν καλά και σωστά και έχουν γενικά διάθεση για διάβασμα πάνω σε διάφορους τομείς, φαίνεται να παίρνουν περισσότερες προαγωγές και πιο συχνά από εκείνους που γνωρίζουν λιγότερα και δεν έχουν πολλές γνώσεις στη λογοτεχνία, στα επιστημονικά θέματα και στα παγκόσμια γεγονότα. Η ανάγνωση βιβλίων είναι επίσης ζωτικής σημασίας για τη γνώση ξένων γλωσσών, μιας και ο άνθρωπος αποκτά μεγαλύτερη έκθεση σε λεξιλόγιο που ναι μεν δεν γνωρίζει, αλλά μπορεί να το κατανοήσει από το συγκείμενο, αποκτώντας μεγαλύτερη ευχέρεια στον προφορικό και γραπτό λόγο.
Το ακόμα πιο αξιοθαύμαστο είναι ότι κάθε νέα ανάμνηση υποχρεώνει τον εγκέφαλο να δημιουργήσει καινούργια μονοπάτια, ενδυναμώνοντας τις ήδη υπάρχουσες αναμνήσεις και πληροφορίες, γεγονός που συντελεί στη βελτίωση της βραχυπρόθεσμης μνήμης.
Πόσες φορές δεν έχουμε διαβάσει ένα μυθιστόρημα μυστηρίου, λύνοντας το μυστήριο στο μυαλό μας προτού τελειώσουμε την ιστορία; Αυτό σημαίνει ότι εξασκούμε την κριτική και αναλυτική μας σκέψη σημειώνοντας στο νου μας όλες τις απαραίτητες λεπτομέρειες και ξεκαθαρίσαμε τα πράγματα κρίνοντας ποιος έκανε τι και πότε. Αυτή η ίδια δυνατότητα να αναλύει κάποιος λεπτομέρειες είναι επίσης χρήσιμη όταν πρέπει να βγάλει κρίση για την πλοκή της ιστορίας, να αποφασίσει αν είναι καλογραμμένο το βιβλίο, αν οι χαρακτήρες έχουν αναπτυχθεί σωστά, αν η πλοκή έχει καλή ροή και πολλά άλλα.
Στον κόσμο που ζούμε σήμερα, όπου το ίντερνετ κυριαρχεί σε κάθε στιγμή της ζωής μας, η προσοχή μας διασπάται συνεχώς προς χιλιάδες κατευθύνσεις.  Αυτού του είδους η συμπεριφορά προκαλεί αύξηση του άγχους και μειώνει την παραγωγικότητά μας. Η ανάγνωση ενός βιβλίου βοηθάει προκειμένου η προσοχή μας να είναι εστιασμένη σε ένα σημείο, στην ιστορία του βιβλίου, καθώς όταν κάποιος έχει απορροφηθεί από την πλοκή, δεν νοιάζεται για το τι συμβαίνει γύρω του αλλά είναι συγκεντρωμένος σε κάθε λεπτομέρεια της ιστορίας που διαδραματίζεται στο βιβλίο. Ας δοκιμάσουμε να διαβάσουμε για 15-20 λεπτά πριν από τη δουλειά (μέσα στο λεωφορείο, αν χρησιμοποιούμε μέσα μεταφοράς) και θα εκπλαγούμε από το πόσο συγκεντρωμένοι θα είμαστε όταν φτάσουμε στη δουλειά.
Ένα δημοσιευμένο, καλογραμμένο κείμενο έχει εμφανή επιρροή στην ικανότητα ενός ανθρώπου να συντάσσει δικό του κείμενο, μιας και παρατηρεί το ρυθμό, τη ροή και τον τρόπο γραφής άλλων ανθρώπων. Όλα αυτά επηρεάζουν τον τρόπο με τον οποίο γράφει κάποιος με τον ίδιο τρόπο που ένας μουσικός επηρεάζεται από έναν άλλο και ένας ζωγράφος χρησιμοποιεί τις τεχνικές που έχουν θεμελιώσει προηγουμένως άλλοι ζωγράφοι.
Εκτός από τη χαλάρωση που φέρνει το διάβασμα ενός καλού βιβλίου, είναι πιθανό ότι αυτό για το οποίο διαβάζουμε μας δημιουργεί συναισθήματα εσωτερικής γαλήνης και ηρεμίας. Η ανάγνωση πνευματικών κειμένων μπορεί να μειώσει την αρτηριακή πίεση και να φέρει μια απίστευτη αίσθηση χαλαρότητας, ενώ η ανάγνωση βιβλίων που βοηθούν τον άνθρωπο με διάφορα ψυχολογικά θέματα φαίνεται να βοηθούν τους ανθρώπους που πάσχουν από διάφορες διαταραχές διάθεσης και ήπιες περιπτώσεις πνευματικών ασθενειών.
Μολονότι οι περισσότεροι από εμάς θέλουμε να αγοράζουμε τα βιβλία και να τα κρατάμε στη βιβλιοθήκη μας, δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι είναι αρκετά ακριβά για να τα αποκτήσει κανείς. Αν λοιπόν κάποιος θέλει να διαβάζει βιβλία, αλλά δεν έχει πολλά χρήματα να ξοδέψει για την αγορά τους, μπορεί να επισκεφτεί μια τοπική βιβλιοθήκη και να χρησιμοποιήσει δωρεάν τα βιβλία που παραμένουν εκεί σκονισμένα. Οι βιβλιοθήκες γενικά έχουν βιβλία όλων των ειδών, για όλες τις ηλικίες κι όλα τα γούστα, επομένως δεν θα ξεμείνουμε ποτέ από υλικό. Αν το μέρος στο οποίο ζούμε δεν έχει τοπική βιβλιοθήκη, ή αν για κάποιο λόγο δεν μας είναι προσβάσιμη εύκολα μπορούμε να κάνουμε μια έρευνα στο διαδίκτυο, καθώς πλέον τα περισσότερα βιβλία υπάρχουν και σε ηλεκτρονική μορφή, προκειμένου να τα διαβάζουν όλοι. Επίσης, υπάρχουν και πολλές πηγές στο διαδίκτυο από τις οποίες μπορούμε να αντλήσουμε υλικό ή να κατεβάσουμε δωρεάν ηλεκτρονικά βιβλία. Υπάρχει λύση για όλους όσους θέλουν πραγματικά να διαβάσουν βιβλία, να επωφεληθούν από τα πολλά οφέλη της ανάγνωσης και να αφεθούν στην μαγεία της


Κυριακή 19 Ιουνίου 2016





 Watch how beautiful Queen is Neferiti

Παρασκευή 17 Ιουνίου 2016

Ονομάζεται βασίλισσα.
Υπάρχει κανένα από τα υψηλότερα από ό, τι πιο υψηλό.
Δεν υπάρχει πιο καθαρή, πιο όμορφη.
Αλλά είστε η βασίλισσα.Όταν πηγαίνετε στους δρόμους
κανείς δεν αναγνωρίζε, κανείς δεν βλέπει κρύσταλλο στεφάνι σου,
τα βήματα,το χαλί που δεν υπάρχει.

"Η Βασίλισσα"




Summer time
Summer time like wonders of nature
at a lake near you with iconic creatours
like wonders in the forest with sun
away of toxic, bad people.

Πέμπτη 16 Ιουνίου 2016

Καλοκαίρι
Φεγγαρόλουστες βραδιές καντάδες μουσική νερού
βράδυ καλοκαιριού σαν αύρα μαγική Σειρήνες
γεύση από την αρμύρα της θάλασσας στο στόμα.

Tαξίδι στον ωκεανό

Ταξίδι στον ωκεανό για νεο λιμάνι
δαντελένιες ακτές γύρω φτιαγμένες απ' τα χέρια σου
υπερωκεάνιο γεμάτο ταξιδιώτες
διασχίζει τον ωκεανό ονειρικό τοπίο.

Β.Δογάνη
The boy in the striped pyjamas.
Γερμανία λίγο πριν τον Β’ Παγκόσμιο πόλεμο. Ναζί. Εβραίοι. Ρατσισμός.
Ένα θέμα που ευαισθητοποιεί όχι μόνο τους ανθρώπους-θύματα εκείνης της εποχής, αλλά και τους  ίδιους του θύτες.
Ο γιος ενός υψηλά ιστάμενου Γερμανού στρατιώτη που δεν καταλαβαίνει γιατί μερικοί άνθρωποι είναι “κακοί” , γιατί τους κακομεταχειρίζονται, γιατί… Γίνεται φίλος με ένα παιδί Εβραίου αιχμαλώτου που ζει σε στρατόπεδο συγκέντρωσης και τους χωρίζει το συρματόπλεγμα περιφρούρησης.Φοβούμενος ότι θα χάσει το φίλο του τον ακολουθεί στο στρατόπεδο ντυμένος σαν εκείνον…
Μια ταινία που σε θυμώνει. Σου δημιουργεί μια απίστευτη σύγχυση, ένα βάρος… Μένεις καθηλωμένος μπροστά στη βιαιότητα εκείνης της εποχής. Στις διακρίσεις. Δεν αντέχεις να συνειδητοποιείς ξανά και ξανά ότι άνθρωποι σαν εσένα, που δε διαφέρουν σε τίποτα, βασανίστηκαν και θυσιάστηκαν στο βωμό ενός παράφρονα ηγέτη. Σε ένα παιχνίδι εξουσίας. Δεν τους συμπονάς απλά, ταυτίζεσαι μαζί τους…
Κι αυτό γιατί το βρίσεις τόσο άδικο αυτό που συνέβαινε…  Άδικο και παράλογο.
Δε θέλω να αναφερθώ στο το πόσο επίκαιρη είναι αυτή η ταινία. Σε προκαλώ να τη δεις.
                                                                                                                                          
Το βιβλίο
Δεύτερος παγκόσμιος πόλεμος.O μικρός Μπρούνο και η οικογένεια του μετακομίζουν από το Βερολίνο. Έτσι ξεκινά η ιστορία μας. Το καινούριο περιβάλλον, το σπίτι τον κάνουν να αισθάνεται περίεργα και κοιτάζει απορημένος. Σαν παιχνίδι αρχίζει την εξερεύνηση και τελικά συναντά ένα παιδί. Ένα παιδί που φοράει ριγέ πιτζάμες. Ένα συρματόπλεγμα τους χωρίζει  και  ορίζει δύο κόσμους διαφορετικούς .Αυτό όμως δεν στέκεται εμπόδιο για τα δύο παιδιά. Ο καθένας στο κόσμο που τους έχουν ορίσει οι άλλοι να ζούν, ο ένας απέναντι από τον άλλο θα αρχίσουν μια φιλία έτσι όπως μόνο τα παιδιά ξέρουν και μπορούν. Mια φιλία που όμως θα οδηγήσει σε απρόσμενες καταστάσεις.
 Το βιβλίο έγραψε ο συγγραφέας John Boyne,ένα βιβλίο που περιγράφει το δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο με έναν τρόπο αρκετά διαφορετικό από ότι έχουμε συνηθίσει μέσα από τα απορημένα μάτια των παιδιών.
«Και έπειτα μια μέρα ήρθαν οι στρατιώτες με τεράστια φορτηγά. Και είπαν σε όλους μας να φύγουμε από τα σπίτια. Το τρένο ήταν φρικτό. Ήμασταν πάρα πολλοί στα βαγόνια. Και δεν μπορούσαμε ούτε να αναπνεύσουμε. Και μύριζε απαίσια.»
Ο ρατσισμός, ο φόβος, ο πόλεμος, οι φυλετικές διακρίσεις. Δύο παιδιά μεγαλωμένα διαφορετικά και μια απαγορευμένη φιλία που ανθεί μέσα στη δίνη του πολέμου και της ζωής στο στρατόπεδο. Ένα βιβλίο που θα σε συναρπάσει και θα σε συγκινήσει μέχρι το τέλος.
«Τότε ο Μπρούνο έπιασε το λεπτοκαμωμένο χέρι του Σμούελ και το έσφιξε γερά,λέγοντας του πως ήταν ο καλύτερος του φίλος. Ο Μπρούνο ανακάλυψε πως εξακολουθούσε να κρατάει γερά το χέρο του Σμούελ στο διό του και τίποτα στον κόσμο δεν μπορούσε να τον πείσει να το αφήσει»

Τετάρτη 15 Ιουνίου 2016











Τρίτη 14 Ιουνίου 2016

Try to work as a team to get ready for the last day of school.
 We make flowrs in order to give them to get ready.
We need paper, scissor and imagination to make flowers as a gift for students.


















Αυτή είμαι...(Άννα Αχμάτοβα)

Αυτή είμαι• σας εύχομαι μιαν άλλη, καλύτερη,
Δεν εμπορεύομαι πια την ευτυχία,
σαν τους τσαρλατάνους και τους χοντρέμπορους.
Όσο όλοι αναπαύονταν ειρηνικά στο Σότσι,
εμένα μ' επισκέπτονταν έρποντας τέτοιες νύχτες,
κι άκουγα να χτυπούν τέτοια κουδούνια!
Οι ανοιξιάτικες ομίχλες πάνω από την Ασία
και οι φοβερά ζωηρόχρωμες τουλίπες 
ύφαναν χαλί εκατοντάδες μίλια.
Ω, τι να την κάνω αυτή την αγνότητα
τι να την κάνω την απλή ακεραιότητα;
Ω, τι να κάνω μ' αυτούς τους ανθρώπους!
δεν τα κατάφερα ποτέ να μείνω θεατής,
για κάποιο λόγο πάντα εισερχόμουν 
στις πλέον απαγορευμένες ζώνες της ουσίας.
Ήμουν η θεραπεύτρια της τρυφερής ασθένειας,
η πιο πιστή φίλη των ξένων συζύγων
και πολλών συζύγων η απαρηγόρητη χήρα.
Το στεφάνι τα άσπρα μου μαλλιά δεν τ' απόκτησα ανάξια
και τα μάγουλα, καμένα από πυρκαγιά,
τρομάζουν τώρα τους ανθρώπους με το σκοτεινό τους χρώμα.
Πλησιάζει όμως το τέλος της περηφάνιας μου,
και θα χρειαστεί, όπως η άλλη - η μαρτυρική Μαρίνα -
να ξεδιψάσω πίνοντας το τίποτα...

Κυριακή 12 Ιουνίου 2016

Γιατί να διαβάζω!
Ένα από τα οφέλη της ανάγνωσης βιβλίων είναι ότι βοηθάει τον εγκέφαλό μας να λειτουργεί σωστά. Το διάβασμα αποτελεί μια καλή άσκηση για το μυαλό και το νου μας. Μπορεί να βοηθήσει τον εγκέφαλο μας να εκτελεί όλες τις λειτουργίες του πάντα με τον καλύτερο δυνατό τρόπο. Όταν διαβάζουμε, αναγκάζουμε το μυαλό μας να σκέφτεται περισσότερο και αυτό μπορεί να μας κάνει πιο οξυδερκείς. Αλλά για να εξασκήσετε τον εγκέφαλό σας με το διάβασμα, οι ειδικοί επισημαίνουν ότι πρέπει να διαβάζετε βιβλία σε τακτική βάση.
 Το άγχος αποτελεί ένα παράγοντα κινδύνου που προδιαθέτει σε διάφορες επικίνδυνες καταστάσεις, όπως οι καρδιακές παθήσεις. Το διάβασμα όμως μας δίνει την ευκαιρία να ηρεμήσουμε και να περιορίσουμε το άγχος.Ειδικά η ανάγνωση βιβλίων φαντασίας πριν τον ύπνο, σύμφωνα με τους ειδικούς, αποτελεί μια δραστηριότητα που μας χαλαρώνει και μας βοηθάει να αντιμετωπίσουμε ο,τι μας στρεσάρει. Η μέθοδος αυτή μάλιστα θεωρείται πολύ αποτελεσματική στην αντιμετώπιση του άγχους.
 Σύμφωνα με τους ειδικούς το διάβασμα μειώνει τον κίνδυνο εκδήλωσης της νόσου του Αλτσχάιμερ. Με το ουσιαστικό και προσεκτικό διάβασμα ενός εντύπου ή βιβλίου,  βελτιώνεται αμέσως η ποιότητα του εγκεφαλικού ιστού. Κατά την ανάγνωση, ο εγκέφαλος τονώνεται και διεγείρεται. Η διέγερση αυτή που προκαλείται στον εγκέφαλό μας από τη μελέτη, αν συμβαίνει τακτικά, μπορεί να βοηθήσει στην πρόληψη εγκεφαλικών διαταραχών συμπεριλαμβανομένης της νόσου του Αλτσχάιμερ.
Το διάβασμα μας βοηθάει να αντιμετωπίσουμε την αϋπνία και να υιοθετήσουμε υγιείς συνήθειες ύπνου. Αν έχετε συνηθίσει να διαβάζετε βιβλία πριν κοιμηθείτε, τότε η συνήθεια αυτή συμβάλλει στη ρύθμιση του βιολογικού ρολογιού του σώματος σας και στέλνει το σήμα στον εγκέφαλο ότι ήρθε η ώρα να κοιμηθεί. Το διάβασμα λοιπόν μπορεί να σας βοηθήσει με αυτόν τον τρόπο να κοιμηθείτε ήσυχα και να ξυπνήσετε ανανεωμένοι το πρωί.
 Οι άνθρωποι που αγαπούν να διαβάζουν εκπαιδεύουν το μυαλό τους να συγκεντρώνεται και να εστιάζει πιο εύκολα.  Ο τακτικός αναγνώστης βιβλίων αποκτά σταδιακά την ικανότητα να έχει πλήρη προσοχή σε ο,τι κάνει, αλλά και να σκέφτεται πρακτικά, με αποτελεσματικό και αντικειμενικό τρόπο. Αναπτύσσει επίσης την ικανότητα λήψης αποφάσεων και επίλυσης προβλημάτων.

Παρασκευή 10 Ιουνίου 2016

Φίλιπ Πούλμαν: “Τα παιδιά χρειάζονται τέχνη και ιστορίες και ποιήματα και μουσική όσο χρειάζονται αγάπη και φαγητό και καθαρό αέρα και παιχνίδι”

Ο Φίλιπ Πούλμαν (Philip Pullman) είναι ένας Βρετανός συγγραφέας που έχει τιμηθεί με πολυάριθμα βραβεία. Το παρακάτω κείμενο το έγραψε για τη δέκατη επέτειο του Astrid Lindgren Memorial Award το 2012.
Τα παιδιά χρειάζονται τέχνη και ιστορίες και ποιήματα και μουσική όσο χρειάζονται αγάπη και φαγητό και καθαρό αέρα και παιχνίδι. Αν δεν δώσεις σε ένα παιδί τροφή, η ζημιά γίνεται γρήγορα ορατή. Αν δεν αφήσεις ένα παιδί να έχει καθαρό αέρα και παιχνίδι, η ζημιά είναι επίσης ορατή, αλλά όχι τόσο γρήγορα. Αν δεν δώσεις σε ένα παιδί αγάπη, η ζημιά μπορεί να μην είναι φανερή για μερικά χρόνια, αλλά είναι μόνιμη.
Αλλά αν δεν δώσεις σε ένα παιδί τέχνη και ιστορίες και ποιήματα και μουσική, η ζημιά δεν είναι τόσο εύκολα ορατή. Είναι εκεί όμως. Τα σώματα τους είναι αρκετά υγιή• μπορούν να τρέξουν και να πηδήξουν και να κολυμπήσουν και να φάνε λαίμαργα και να κάνουν πολύ θόρυβο, όπως έκαναν πάντα τα παιδιά,  αλλά κάτι λείπει.
Είναι αλήθεια ότι μερικοί άνθρωποι μεγαλώνουν χωρίς να συναντήσουν ποτέ κάποιου είδους τέχνη, και είναι απόλυτα ευχαριστημένοι και ζουν καλές και πολύτιμες ζωές, και στων οποίων τα σπίτια δεν υπάρχουν βιβλία, και δεν ενδιαφέρονται πολύ για τις εικόνες, και δεν βρίσκουν κάποιο νόημα στη μουσική. Λοιπόν, αυτό είναι εντάξει. Ξέρω τέτοιους ανθρώπους. Είναι καλοί γείτονες και χρήσιμοι πολίτες. 
Όμως άλλοι άνθρωποι, σε κάποιο στάδιο της παιδικής ή νεανικής τους ηλικίας, ή ακόμη και σε μεγαλύτερη ηλικία, έρχονται αντιμέτωποι με κάτι από ένα είδος που δεν ονειρεύτηκαν ποτέ. Είναι τόσο ξένο σε αυτούς όσο η σκοτεινή πλευρά της σελήνης. Αλλά μία μέρα ακούν μία φωνή στο ραδιόφωνο να διαβάζει ένα ποίημα, ή περνούν από ένα σπίτι με ένα ανοιχτό παράθυρο όπου κάποιος παίζει πιάνο, ή βλέπουν μία αφίσα από έναν συγκεκριμένο πίνακα σε κάποιου τον τοίχο, και τους αγγίζει τόσο πολύ που αισθάνονται ζαλάδα. Τίποτα δεν τους προετοίμασε γι’αυτό. 
Ξαφνικά συνειδητοποιούν ότι είναι γεμάτοι με μία λαχτάρα, παρόλο που δεν είχαν καμία ιδέα πριν ένα λεπτό• μία λαχτάρα για κάτι τόσο γλυκό και τόσο απολαυστικό που σχεδόν τους πληγώνει. Κλαίνε σχεδόν, αισθάνονται λύπη και χαρά και μόνοι και ευπρόσδεκτοι από αυτήν την εντελώς νέα και παράξενη εμπειρία, και θέλουν απεγνωσμένα να πλησιάσουν το ραδιόφωνο, παραμένουν έξω από το παράθυρο, δεν μπορούν να πάρουν τα μάτια τους από την αφίσα. Το ήθελαν αυτό, το χρειαζόντουσαν όπως ένας πεινασμένος χρειάζεται τροφή, και δεν το ήξεραν. Δεν είχαν ιδέα.

Τετάρτη 8 Ιουνίου 2016

'Ποίηση είναι σαν να χρωματίζεις με τις λέξεις, είναι ένα μέσο έκφρασης, είναι σαν μια ανάσα ζωής".
Αυτές είναι μερικές από τις φράσεις που χρησιμοποίησαν οι μαθητές όταν τους ρώτησα τι είναι ποίηση στα πλαίσια του μαθήματος της νεοελληνικής γραμματείας. Έτσι ξεκινήσαμε με τους μαθητές της  β γυμνασίου και γ γυμνασίου ένα πρότζεκτ για την ποίηση. Χωρίς να είμαστε ποιητές γινόμασταν καθημερινά με την επαφή μας με την ποίηση. Ιδιαίτερα με την ποίηση χαϊκού απλά εκφραστήκαμε, δραπετεύσαμε από την καθημερινότητα και χρωματίσαμε τις εποχές,  φθινόπωρο, χειμώνα, άνοιξη σε διάφορους χρωματικούς πίνακες λέξεων. Όχι μόνο αυτό αλλά και συμμετείχαμε σε διαγωνισμούς  χαϊκού πανελλήνιους και κερδίσαμε δώρα και ένα αντίτυπο βιβλίου χαϊκού που δωρήσαμε στη βιβλιοθήκη του σχολείου. Συγχαρητήρια στους μαθητές που συμμετείχαν, ένα μεγάλο ευχαριστώ.
Οι μαθητές: Θεοδώρα Διαμαντή
Δημήτρης Δημητρέλος
Τμήμα Β1,Γ1,Γ2

Η υπεύθυνη καθηγήτρια Β.Δογάνη

Δευτέρα 6 Ιουνίου 2016

ΤΑΒΛΙ ΣΤΗΝ ΑΡΧΑΙΑ ΕΛΛΑΔΑ
Παιγνίδι στην Κνωσσό που ο Evans το ονομάζει «Μέγα Ζατρίκιον».
Πίνακας παιγνιδιού στις ανασκαφές της αρχαίας Τροίας.
Αναφορές για επιτραπέζια παιγνίδια στον Ομηρικό κύκλο.
Παιγνίδια σε άβακα που έπαιζαν οι αρχαίοι έλληνες ήταν οι «πόλεις» ή «πόλις», ή τηλία, το «χώρα παίζειν», «το ζατρίκιο», οι «γραμμαί», οι «πέντε γραμμαί», ο «διαγραμμισμός» όλα αυτά μπορούμε να τα τοποθετήσουμε κάτω από το γενικό όνομα «πεττεία» που σημαίνει όλα τα επιτραπέζια παιγνιδία.
Παιγνίδια με ζάρια ή με κότσια που έπαιζαν οι αρχαίοι Έλληνες είναι ο «αστράγαλισμός», τα «κυβεία», οι «πεσσοί», οι «κύβοι», τα «κόττα».
Τρεις σταθερές που χρειάζονται για το τάβλι.
1.Ζάρια με έξι πλευρές
2. Πινακίδα με εξαδικό – δωδεκαδικό σύστημα.
3. Δυο αντικριστοί αντίπαλοι.
Και οι τρεις αυτές σταθερές ειναι ιστορικό γεγονός στην αρχαία Ελλάδα επιβεβαιωμένο.
Έχουμε κλασικά ζάρια έξι πλευρών στα αρχαιολογικά ευρήματα, μάλιστα μερικά έχουν και ζωγραφισμένη τη μορφή του εφευρέτη Παλαμήδη επάνω (Εθνικό αρχαιολογικό μουσείο).
Και έχουμε πάρα πολλές αναπαραστάσεις του κλασικού παιγνιδιού ανάμεσα στον Αχιλλέα και στον Αίαντα με διάφορες τεχνοτροπίες και σε διαφορετικές εποχές.
Σε όλες είναι εντελώς ξεκάθαρο ότι αυτοί οι δύο κάτι παίζουν.
Μπορεί να παίζουν τάβλι, μπορεί να παίζουν σκάκι, μπορεί «πεττεία». Οι διαφορές στην διακόσμηση του παιγνιδιού, πιστεύω πως οφείλονται στους διαφορετικούς καλλιτέχνες και τις γνώσεις που είχαν στην εποχή τους για τα επιτραπέζια παιγνίδια.
Η σκηνή με τον Αχιλλέα και τον Αίαντα να παίζουν, είτε έχουν θεατές είτε όχι, είναι σαν μια ολόιδια σκηνή σε μια ελληνική αυλή ή σε ένα ελληνικό καφενείο 3000 χρόνια μετά. Ίδια και απαράλλακτη.
Το αναφέρω αυτό με τόση έμφαση, γιατί στις πιο παλιές χρονολογικά Αιγυπτιακές παραστάσεις που παραθέτουν πολλοί αρθρογράφοι για να στηρίξουν την υπόθεση καταγωγής του ταβλιού από την Αίγυπτο, στις περισσότερες εικονίζεται ένας άνθρωπος μόνος του με έναν άβακα. (τώρα πως αυτό, σημαίνει παιγνίδι για δύο αντιπάλους, μόνο αυτοί το ξέρουν!)
Παιγνίδια σε άβακα παίζονται σε όλη τη ανατολική μεσόγειο και τη Μεσοποταμία.
Το βασιλικό παιγνίδι της Ουρ, το senet και το seega στην Αίγυπτο, στην Τροία , στην Μινωική Κρήτη.
Όμως στον ελληνικό χώρο και στην Ιωνία είναι που αυτή η παράδοση δημιουργεί αναρίθμητες παραλλαγές επιτραπέζιων παιγνιδιών.
Με την επέκταση του ελληνικού πολιτισμού στα χρόνια της Μακεδονική κατάκτησης και των επιγόνων του Μεγάλου Αλεξάνδρου, τα τελειοποιημένα ελληνικά επιτραπέζια παιγνίδια, έρχονται σε επαφή με την Περσική και την Ινδική παράδοση.
Με την αφαίρεση του παράγοντα τύχη (ζάρια) δημιουργείτε το σκάκι, που το φέρνουν στην μεσαιωνική Ευρώπη οι Άραβες, είτε μέσω των Σταυροφόρων, είτε μέσω της Ισπανίας και της Σικελίας που είναι οι ευρωπαικές τους κατακτήσεις.
Το τάβλι συνεχίζει σε ευθεία γραμμή να παίζεται από τους ντόπιους πληθυσμούς, όπως το έπαιζαν οι αρχαίοι έλληνες. Ανεξάρτητα με το ποια αυτοκρατορία κατέχει αυτόν τον τόπο, η λαική παράδοση συνεχίζεται σε όλα τα επίπεδα.
Έχουμε αναρίθμητα παιγνίδια στον ελληνικό χώρο που παίζονται 3000 χρόνια μετά, ακριβώς όπως στην αρχαιότητα.Το «το κότσι», «τα αγάλματα», τα «πεντόβολα», γιατί όχι και το τάβλι;
Τηλία λεγόταν ο πρόδρομος του σημερινού ταβλιού.
Που έγινε tabula στην αρχαία Ρώμη, ταβλίον στο Βυζάντιο.
Tables, ονομάστηκαν στον αγγλοσαξονικό κόσμο όλα τα παιγνίδια σε άβακα, talf στους Σκανδιναβούς.
Παιγνίδια που παίζουν οι Ρωμαίοι κάτω από το γενικό τίτλο tabula και είναι συνέχεια των ελληνικών είναι: το Duodecim Scriptorum, το παιγνίδι των 12 φιλοσόφων*, Latrunculi, Terni Lapilli.
Με την πτώση της Ρωμαικής αυτοκρατορίας και την είσοδο στο Μεσαίωνα, κάθε εξέλιξη των παιγνιδιών σταματάει, εκτός από τα σκέτα ζάρια που συνεχίζουν να παίζονται.
To τάβλι συνεχίζει την εξέλιξη του στο Βυζάντιο και στον Αραβικό κόσμο.
Η Ευρώπη το «ξανά» μαθαίνει από τους Άραβες, γνώση που οδηγεί στα παιγνίδια tables και στο backgammon.
Στην Οθωμανική αυτοκρατορία δημιουργούνται δυο από τις σημερινές ελληνικές παραλλαγές του παιγνιδιού που γιαυτό έχουν και αραβικά ονόματα. (Μουλτεζίμ και γκιούλ). Μάλιστα περνάνε σαν παράδοση σε όλους τους λαούς που ήτανε κομμάτι της Οθωμανικής αυτοκρατορίας («γκιούλ μπαρά» λέγεται το τάβλι στην Βουλγαρία).
Συμπερασματικά το σημερινό «πλακωτό» και οι «πόρτες» μαζί με το παιδικό «εύρηκα», έρχονται σε απευθείας γραμμή από την ελληνική αρχαιότητα.
To backgammon είναι οι ελληνικές «πόρτες» με τον κανόνα του διπλασιασμού που μπήκε τον 20ο αιώνα.
Το «φεύγα» (μουλτεζίμ) είναι παραλλαγή που αναπτύχθηκε από τους πληθυσμούς της Οθωμανικής αυτοκρατορίας κυρίως της Μικράς Ασίας.
Αυτό εξηγεί ότι είναι το κύριο τουρκικό παιγνίδι στο τάβλι (Τάβλα). Αγαπητό και στο ελληνικό στοιχείο της Ιωνίας, το ελληνοποιήσαμε μετά την μικρασιατική καταστροφή ως «φεύγα».








ΧΟΚΕΫ ΣΤΗΝ ΑΡΧΑΙΑ ΕΛΛΑΔΑ
Η ιστορία του Χόκεϋ
Για να έπαιζαν Χόκεϋ οι αρχαίοι Έλληνες, κάτι θα ήξεραν!
Το άθλημα του χόκεϋ έχει τις ρίζες του στην αρχαιότητα και κατά τη γνώμη ορισμένων ιστορικών, είναι ο πατριάρχης όλων των αθλημάτων που παίζονται με κάποιο αντικείμενο.
Σύμφωνα με παραστάσεις που έχουν βρεθεί, οι αρχαίοι Έλληνες έπαιζαν ένα ομαδικό άθλημα με την ονομασία κερητίζειν, χρησιμοποιώντας ως μπαστούνια κυρτά ραβδιά σε σχήμα κεράτων και ένα κυκλικό αντικείμενο ως μπάλα. Η ονομασία μάλιστα του αθλήματος προέρχεται από τη λέξη κέρας που σημαίνει κέρατο. Επίσης, κάποιο ανάλογο ομαδικό άθλημα παιζόταν και από τους αρχαίους Αιγυπτίους, τους Πέρσες και τους Αζτέκους.Δεν είναι γνωστό ακριβώς που και πότε ξεκίνησε το συγκεκριμένο άθλημα, ούτε οι κανονισμοί του, οι παραστάσεις όμως που έχουν βρεθεί σε διάφορα αγγεία χρονολογούνται από το 540 π.Χ.
«Το κερητίζειν εστί μετά τέρψεως αθλεύειν»
Η παραπάνω περιγραφή του αθλήματος φανερώνει ότι ήταν ιδιαίτερα αγαπητό και διασκέδαζε πολύ κόσμο. Μάλιστα, στον Πλούταρχο αναφέρεται ότι σε ένα σφαιριστήριο στην Αθήνα υπήρχε ένα άγαλμα του ρήτορα Ισοκράτη στο οποίο εμφανιζόταν να παίζει μπάλα με κυρτωμένο ξύλο.
Πολλές παραλλαγές του παιχνιδιού συναντάμε σε διάφορα μέρη της Ευρώπης και κατά τη διάρκεια του Μεσαίωνα.
ΤΟ ΠΗΝΙΟΣΧΗΜΟ ΠΑΙΧΝΙΔΙ ( ΓΙΟ – ΓΙΟ ) – ΠΑΙΧΝΙΔΙΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΡΧΑΙΟΤΗΤΑ
Το αντικείμενο αυτό, το οποίο μοιάζει με κουβαρίστρα (πηνίον), πρέπει να κατασκευαζόταν και από ξύλο, τουλάχιστον για τη λειτουργική του εκδοχή. Απαρτίζεται από δύο δίσκους συνδεόμενους μεταξύ τους με μικρό κυλινδρικό στέλεχος. Γύρω από αυτό τυλιγόταν το νήμα. Το παιχνίδι συνίσταται στο ξετύλιγμά του νήματος προς τα κάτω με ταχύτητα και στο εκ νέου τύλιγμά του γύρω από το στέλεχος με ανεβοκατέβασμα του χεριού, το οποίο κρατεί το ελεύθερο άκρο του νήματος.
Σε δύο αγγεία του πότου -μία κύλικα και μία οινοχόη του 5ου αι. π.Χ.- απεικονίζεται ο τρόπος χειρισμού του συγκεκριμένου παιχνιδιού.
Οι παραστάσεις αυτές, καθώς και μία σε λευκή λήκυθο με έφηβη, δείχνουν ότι διασκέδαζαν με αυτό νεαρά άτομα και των δύο φύλων.Διάσημοι αρχαίοι ζωγράφοι, όπως εκείνοι του Πιστοξένου και της Πενθεσιλείας, διακόσμησαν αυτού του είδους τα αντικείμενα με θέματα μυθολογικά ή της καθημερινής ζωής κατά το β΄ τέταρτο του 5ου αι. π.Χ. Αυτές οι επιλογές εξυπηρετούσαν τον παιδαγωγικό στόχο της αγωγής των παιδιών.
Η διακόσμηση του συγκεκριμένου αντικειμένου είναι πολύχρωμη σε λευκό βάθος. Στο κεντρικό μετάλλιο της μιας πλευράς απεικονίζεται τέθριππο. Η μη σωζόμενη μορφή ταυτίζεται με την Ηώ ή -πιθανότερα- τον Ήλιο, κατά μία εκδοχή πατέρα των Λευκιππίδων κορών. Στην κυκλική ζωφόρο, η οποία το περιβάλλει εικονίζεται η αρπαγή τους από τους Διοσκούρους. Ο γέροντας πατέρας τους, ο Λεύκιππος, δίπλα σε φοίνικα φαίνεται να αγνοεί την απαγωγή της Φοίβης από τον Πολυδεύκη, στα αριστερά του, και την απαγωγή της Ιλαείρας από τον Κάστορα, στα δεξιά του. Αυτός ο Διόσκουρος ταυτίζεται από την επιγραφή [Κ]ά[σ]τ[ο]ρος.
Τη σκηνή συμπληρώνουν τρεις ακόμη γυναικείες μορφές σε έντονη κίνηση. Επειδή παρουσιάζεται η αρπαγή της Ευρώπης από το Δία μεταμορφωμένο σε ταύρο στο κεντρικό μετάλλιο της
άλλης πλευράς, εικάζεται ότι ο καλλιτέχνης παρέστησε μία υποθετική σκηνή αρπαγής, αντίστοιχης με εκείνη των Λευκιππίδων στην άλλη όψη. Καθιστή νεαρή γυναίκα πλέκει στεφάνι δίπλα σε καλαμοειδή. Δύο πρεσβύτερες γυναίκες πλησίον φοίνικα απευθύνονται σε αυτή χωρίς να αντιλαμβάνονται το νέο πίσω τους, ο οποίος -με ταξιδιωτική περιβολή- σπεύδει να απαγάγει τη νεαρή γυναίκα με τη βοήθεια δύο συντρόφων και ενός άρματος (συνωρίδος) σε ετοιμότητα.
Επειδή τέτοια αντικείμενα από πηλό έχουν βρεθεί σε τάφους και οι δύο απεικονίσεις των εφήβων να παίζουν με αυτά τοποθετούν τη σκηνή πλησίον βωμού, δεν αποκλείεται αυτά να προσφέρονταν από τα παιδιά στις κουροτρόφες θεότητες, μαζί με άλλα παιχνίδιά τους, στο πλαίσιο διαβατήριας τελετής κατά την είσοδο στην εφηβεία ή/και ως ταφικό δώρο σε νεαρά, άγαμα άτομα.
Υλικό: Πηλός
Προέλευση: Από τάφο στην Αθήνα.
Χρονολόγηση: 460/450 π.Χ., Ζωγράφος του Sotheby
Διαστάσεις: Διάμ. 13,6 εκ.
Χώρος έκθεσης: Αίθουσα 55, Προθήκη 74, αρ. ευρ.2350
Βιβλιογραφία: Χ. Τσούντας, «Σκεύος πήλινον και τεμάχια αγγείων εξ Αθηνών», Αρχαιολογική Εφημερίς 1885, πίν. 5 αρ. 1. C. Weiss και A.Buhl, “Votivgaben aus Ton. Jojo oder Fadenspule?” Archaologischer Anzeiger, 1990, 494-505. Μ. Fitta, Spiele und Spielzeug in der Antike. Unterhaltung und Vergnugen im Altertum (Στουτγάρδη 1998) 78-79.